فرهاد حسن بیگی - کارشناس ارشد خاک و پی
محمدرضا حبیبی - عضو هیئت علمی گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد
محمد شریفی پور - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه رازی کرما

احداث سازه های مختلف عمرانی بر روی خاکهای ضعیف یا نرم، غالباٌ امری اجتناب ناپذیر می باشد. در چنین مواردی انتخاب روش های مناسب جهت بهبود خصوصیات فیزیکی و مکانیکی خاک امری ضروری است. تسلیح خاک یکی از متداولترین روش ها برای بهبود خواص آن می باشد. در این روش، بهبود خصوصیات خاک بوسیله اضافه کردن عناصر مناسب به خاک فراهم می شود. یک دسته عمده از این عناصر الیاف است، که با افزایش مقاومت برشی و کششی خاک، این هدف را فراهم می کند. در این پژوهش، رفتار مکانیکی ماسه رس دار مسلح شده با الیاف پروپیلن مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی ها شامل دو فاز بوده، که در فاز اول، آزمایش های مقاومت فشاری محدود نشده بر روی نمونه های با درصد الیاف و رطوبت مختلف انجام گردید و اثر مقدار الیاف و رطوبت در رفتار خاک و مقاومت فشاری محدود نشده مورد مطالعه قرار گرفت. ضمنا اندرکنش الیاف و رطوبت (نقش رطوبت در ارتباط با تأثیر الیاف در مقاومت فشاری و بالعکس) نیز بررسی شد. نتایج آزمایش ها نشان داد که استفاده از الیاف، مقاومت فشاری محدود نشده را افزایش می دهد و میزان این افزایش تا حد مشخصی از الیاف در خاک، برای رطوبت بهینه در مقایسه با سایر مقادیر رطوبت محسوس تر است. ضمنأ برای مقادیر الیاف بیشتر از آن حد مشخص، برای رطوبت های بیشتر از رطوبت بهینه، افزایش مقاومت فشاری چشمگیر تر است. نتیجه قابل توجه دیگر که کاربرد عملی دارد این است که در مسائل طراحی برای اطمینان بیشتر از کارائی مناسبتر و بهتر الیاف در رفتار خاک، مناسب تر آن است که در مقدار رطوبت بهینه، الیاف به خاک افزوده شود. همچنین مشاهده شد که که مقدار بهینه الیاف ثابت نبوده و متاثر از مقدار رطوبت موجود در خاک می باشد بظوریکه، به هر میزان که رطوبت افزایش یابد، مقدار بهینه نیز افزایش می یابد. در فاز دوم یک مدل برای تخمین مقدار بهینه الیاف تحت بارگذاری استاتیکی ارائه شد. مقدار بهینه الیاف در مدل مذکور بصورت تابع توانی از مقدار رطوبت تعریف می شود

خاک مسلح، ماسه رس دار، الیاف، مقاومت فشاری، مقدار بهینه الیاف