زهرا حاتمی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
ابراهیم زینلی - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

ابتکار استفاده از پاتوژنهای گیاهی و آللوشمیکالهای تولید شده از پاتوژنها و دیگر میکروارگانیسمها به عنوان عوامـل کنترل بیولوژیکی علفهای هرز ( بیوهربیسایدها ) تقریبا سیسال پیش شروع شد . پس از آن پاتوژنهای گیاهی ( باکتریـ ایی و قارچی ) و آللوشمیکالهای میکروبی متعددی، برای آزمون کردن پتانسیل بیوهربیساید شـدن آنهـا جـد ا شـده و مـشخص شدند . دیدگاه بیوهربیسایدی، در جایی که استفاده از دیدگاه کلاسیک ( استفاده از دشمنان طبیعی غیربومی ) مناسـب نیـ ست کنترل موثر علفهای هرز را در سیستمهای زراعی متعهد میشود . با وجود این که دلایل زیادی برای توسعه بیوهربیـ سایدها وجود دارد اما علفکشهای شیمیایی به دلیل سودمند بودن، انتخابی بودن، مقرون به صرفه بودن از لحاظ اقتـصاد ی و نـسبتاً بیخطر بودن آنها، رقبای قدرتمند بیوهربیسایدها محسوب میشوند . محدودیتهایی که در راه توسعه بیوهربیسایدها وجـود دارد شامل محدودیتهای بیولوژیکی، محیطی، تکنولوژیکی و اقتصادی هستند . خیلی از این محدودیتهـا بـد ین سـبب در نظر گرفته میشوند که هدف، تولید علفکشهایی ًکاملا مشابه با خصوصیات علفکشهای شـ یمیایی اسـت . در بـس یاری موارد، چنین وسواسی بیمورد و غیرضروری است . برای توسعه بیشتر بیوهربیسایدها باید فرمولاسیون آنها بهبـود یابـد و از کارایی صحرایی آنها اطمینان حاصل شود و تحقیقات بیشتری بر روی ارگانیسمهـایی بـا سـمیت و گـستره میزبـانی وسـیع انجام شود و باید تلاش بیشتری برای توسعه تکنیکهای ارتقاء زراعی و ژنتیکی میکروارگانیسمهای بیوهربیـسایدی وقـف شود .

بیوهربیسایدها، کنترل بیولوژیکی علفهای هرز