رضا سکوتی اسکوئی
محمدحسین مهدیان
شهلا محمودی
جعفر غیومیان

مدیریت پایدار اراضی هماهنگکننده وظایف محیطی، اقتصادی و اجتماعی زمین برای تامین منافع نسل کنونی و آینده بشر با حفظ و یا افزایش کیفیت منابع آب، خاک و هوا میباشد . در این رابطه ارزیابی اراضی و تعیین تناسب آنها برای بهرهوریهای خاص، یکی از روشها و ابزارهای مدیریت پایدار اراضی است که مدیران و برنامهریزان را قادر میسازد ضمن برنامهریزی برای افزایش تولید، استفاده بهینه و مستمر از اراضی را نیز برای آینده داشته باشند و کاربری توصیه شده بسوی پایداری محیط زیست سوق داده شود . در تحقیق حاضر سعی بر این است تا با هدف تعریف و انتخاب شاخصها و معیارهای کمی مدیریت پایدار اراضی، مدل مناسب ارزیابی نحوه مدیریت بهرهبرداری و نوع استفاده از اراضی را معرفی نماید . این تحقیق در بخش جنوبی دشت ارومیه در استان آذربایجانغربی انجام پذیرفته است . در این تحقیق روش اجراییFESLM برای شرایط منطقه تهیه و پیشنهاد شده است و در آن رده های مختلف سطوح بحرانی شاخصها در مقایسه با معیارها، طبقه بندی شاخصها و تعیین کلاس پایداری مدیریت اراضی در شرایط منطقه تعریف گردید . نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون کای اسکوئر مورد مقایسه قرار گرفته است . نتایج مربوط به ارزیابی مدیریت پایدار اراضی بر کلاسهای تناسب اراضی برای هریک از سریهای خاک منطقه در دوره زمانی 1346 تا 1376 نشان می دهد که در مورد کاربریهای انتخابی، حداقل در 3 سری از خاک های منطقه، کلاس تناسب اراضی تنزل درجه یافته است . روند این تغییرات در جهت منفی بوده است و این بدین معنی است که تولید کاربریهای یاد شده در این خاکها پایدار نمیباشند

ارزیابی تناسب اراضی، پایداری، شاخص خاکی، مدیریت اراضی