محمدرضا فرزادبهتاش - کارشناس ارشد شهرسازی- پژوهشکده سوانح طبیعی ایران
مهرنوش اسدی نظری - کارشناس ارشد شهرسازی- وزارت کشور

بافت‌های تاریخی جزئی از سرمایه‌‌های فرهنگی ما هستند و حکم اندوخته‌هایی متراکم را دارند. این بافت‌ها همراه با گنجینه‌هایی از خاطرات اجتماعی و شیوه‌های اندیشیدن و زیستن گذشتگان؛ در گذر زمان در مسیر افت کیفیت ناشی از: تأثیر آب و هوا، جابجایی زمین، ارتعاشات ناشی از رفت و آمد اتومبیل‌ها، نگهداری نامناسب و نامطلوب؛ فرسوده، ناپایدار و آسیب‌پذیر گشته‌اند. از عوامل عمده آسیب رسان به این بافت‌ها حوادث و سوانح غیر مترقبه طبیعی می‌باشد. با نگرش بر وضعیت و ریسک‌پذیری بالای این بافتها و سکونت و معیشت میلیون‌ها نفر از هموطنان در آنها، لزوم آمادگی برای مقابله با بحران‌های طبیعی و نیز انجام اقداماتی برای کاهش تأثیرات بلایای طبیعی آشکار است. از این رو مقاله حاضر به دنبال شناخت راهکارهایی است که مدیریت بحران با اجرای آنها بتواند اثرات مخرب بلایای طبیعی را در بافتهای تاریخی تقلیل دهد.