محمدرضا ابراهیم پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی برنامه ریزی حمل و نقل دانشگاه علم و صنعت ایران

یکی از نمادهای ارزیابی کیفیت زندگی در هر منطقه، وضعیت حمل و نقل مردم آن است. در واقعه وضعیت حمل و نقل، نشانی از سطح رفاه اجتماعی مردم هر کشور است. بر این اساس، ارتقای آن نیز به افزایش سطح رفاه اجتماهعی کشور منجر خواهد شد. بر اساس آمارهای ارائه شده، 4 درصد جمعیت کشور را جانبازان و معلولین تشکیل می دهند. با عنایت به جایگاه این طبقه و لزوم استفاده این گروه شهروندان از امکانات و تسهیلات موجود که جز از طریق استفاده بی دغدغه و درخور آنان از سیستم حمل و نقل مقدور نخواهد بوأ، ضرورت مناسب سازی فضای شهری از امور بدیهی و به قولی از اهم واجبات است. با توجه به گسترش شهرها و رشد جمعیت، مناسب سازی سیستم حمل و نقل و به طور کلی محیط شهری به طریق معمول و سنتی بسیار دشوار و در پاره ای موارد غیر ممکن است . تجربه برحی کشورها نشان میدهد که استفاده از فناوری های نوین مخابراتی الکترونیکی و به صاطلاح سیستم های هوشمند در حمل و نقل ، نقش مهمی را در مناسب سازی شهرها ایفا می نماید. یادآور می شود که سیستم های هوشمند حمل ونقل، ارتباطات بین انسان، وسیله نقلیه و راه را از شکل سنتی خود خارج می نماید.در نتیجه، سیستم های هوشمند حمل و نقل تنها به عنوان ابزار حل مشکلات روزمره حمل و نقل به حساب نمی اید، بلکه بستر مناسبی برای تحول صنعت حمل و نقل در آینده خواهد بود. در این مقاله سعی شده است که سیستم های هوشمند حمل و نقل که در مناسب سازی و ایجاد تسهیلات بیشتر برای جانبازان و معلولین به کار گرفته می شود، مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. علاوه بر این، روش متاسبی برای استفاده از سیستم های هوشمند در مناسب سازی سیستم حمل و نقل و فضای شهری بر اساس خصوصیات کشور ارائه شده است.

سیستم حمل و نقل هوشمند ، جانبازان ، معلولین ، مناسب سازی