مریم بهاری - کارشناس ارشد عرفان اسلامی، همکار پژوهشی پژوهشکده مهندسی و علوم پزشک

بنابر تعاریف مرسوم، ناتوانی به وجود محدودیت یا فقدان در انجام یک فعالیت به روش یا دامنه ای که برای انسان هنجار تلقی می شود،اطلاق می گردد. ناتوانی مفهومی نسبی است و نتیجه رابطه پیچیده بین شرایط سلامت فرد و عوامل زمینه ای می باشد. نظام های اجتماعیی و فرهنگی هر جامعه از جمله تعیین کننده ترین عوامل زمینه ای است که فرد ناتوان در آن زندگی می کند. با توجه به اینکه دین مبین اسلام در جوامع اسلامی، مهم ترین نقش را در شکل گیری نظام های اجتماعی وفرهنگی آن جوامع ایفا می نماید، آگاهی نسبت به رویکرد اسلام به پدیده ناتوانی می توان ضمن زدودن برخی تصورات نادرست، تاثیر بسزایی در بهبود نگرش افراد ناتوان نسبت به خود و جامع ه نسبت به آنها داشته باشد و به عنوان یک مبنا در تقاضا و عرضه خدمات ویژه چون مناسب سازی محیط، به آنان قرار گیرد. در این مقاله جهت شفاف شدن دیدگاه اسلام نسبت به ناتوانی، ابعاد ذیل مبتنی بر منابع اسلامی – قرآن و احادیث – مورد بررسی قرار می گیرد. - مفهوم ناتوانی در قرآن و احادیث؛ - مسئولیت امت و حکومت اسلامی در قبال افراد ناتوان؛ - معرفی شخصیت های اسلامی که به نوعی از ناتوانی مبتلا بوده اند

اسلام ، ناتوانی ، خدمات به افراد ناتوان