زینب جعفری - کارشناس جامعه شناسی، کارشناس امور نابینایان ، سازمان بهزیستی استان ف

1ـ مقدمه: در دو دهه اخیر، رویکرد جامعه شناسی معلولیت و مسائل معلولین موجب شده تا راه حل این مسائل را در رفع موانع حضور تمام و کمال افراد معلول در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی بجویند. از آن جمله رفع موانع فیزیکی و قضایی است که بیان می دارد: فرد معلول به عنوان یک شهروند باید بتواند از تمام امکانات و فضای شهری استفاده مطلوب را ببرد. 2ـ مساله مقاله: پارک ها به عنوان فضاهایی که افراد معلول از هر قشر یا هر موقعیتی به آنها نیاز دانرد و نیز بهع دلیل نقشی که این اماکن عمومی در ایجاد تعامل هرچه بیشتر و بهتر میان معلولین و جامعه برقرار می نماید، نیازمند توجه و عملیات جدی برای مناسب سازی هستند. چگونه می توان پارک ها را به گونه ای مناسب سازی کرد که افراد معلول به راحتی و سهولت و ایمنی افراد غیر معلول بتوانند از آن بهره مند شوند؟ 3ـ ضرورت مقاله: توجه و نیاز به پارک ها توسط معلولین از هر سنخ و موقعیت اجتماعی، نقش پارک ها در ایجاد تعامل اجتماعی میان جامعه و معلولین، تایید روان شناختی پارکها و تفریحات در روحیه اراد دارای معلولیت، حقوق شهروندی منفول مانده معلولین در بهره مندی از امکانات تفریحی پارک ها و ضرورت بررسی این موضوع را آشکار می سازد. 4ـ اهداف موضوع: تعیین موانع موجود در بهره گیری معلولین از پارک ها، ریشه یابی این موانع، ارائه الگوهای مناسب موجود در مناسب سازی پارک ها برای معلولین، تعیین یک چهارچوب نظری و عملی برای مناسب سازی اماکن تفریحی برای معلولین از اهداف این مقاله هستند. 5ـ تاریخچه مناسب سازی در جهان و ایران، 6ـ طرح نظریات عمده مربوط به مناسب سازی، رویکردهای قالب و دیدگاه ها؛ 7ـ مطالعه تطبیقی نمونه های موجود در ایران و جهان مرطوب به مناسب سازی پارک ها و تفریح گاه ها؛ 8ـ بررسی موانع موجود در راه استفاده معلولین از پارک ها و امکانات دیگر 9ـ چهارچوب نظری مناسب سازی مورد نظر، و پیشنهاد این مقاله یعنی مناسب سازی پارک ها از طریق ایجاد شبکه علایم و نشانه های مشترک برای معلولین و مردم؛ 10ـ مزایا و مشکلات طرح زبان مشترک نمادین برای پارک ها؛ 11ـ نتیجه گیری ؛ 12ـ پیشنهادها

مناسب سازی ، پارک ، نشانه های مشترک ، معلولیت