اسماعیل صالحی - عضو هیات علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران

چگونگی رابطه بصری میان انسان و محیط از جمله شرایطی است که در کنار سایر شرایط در ارزیابی کیفیت محیط حائز اهمیت است. به عبارت دیگر، مناسب سازی محیطی به معنای فراهم ساختن مجموع شرایط آسایش حرکتی، آسایش شنیداری، آسایش بصری، آسایش اجتماعی و است . این مقاله از حیث تبیین اینکه اطلاعات و علایم محیطی چه نقشی در آسایش بصری و مناسب سازی محیط دارند، تهیه شده است. درچهارچوب مقاله حاضر این مطرح می شود که هر چقدر انسان بیشتر خود را در خانه حبس کند نیاز کمتری به منابع اطلاعاتی آگاهانه طراحی شده در محیط، کالبدی دارد … اگر شخص یک بار در محیط، گم شدن را تجربه کندف اضطراب و حتی وحشتی که به او دست می دهد، حاکی از این است که توازن و سلامت وجود شخص تا چه اندازه به آشنایی وی با محیط وابسته است… همچنین درچهارچوب این مقاله هر یک از مولفه های ذیل و نقش و اهمیت آنها در مناسب سازی محیط تبیین می شود : - آلودگی نمادی (اطلاعات و علایم محیطی)؛ - آلودگی دیداری (اغتشاش بصری نماها، حجم و عناصر)؛- آلودگی رنگ در محیط های اطراف انسان؛ - آلودگی نور. مولفه های مزبور در فرایند یک پروژه مطالعاتی در سال 1384 – 1383 توسط نگارنده این مقاله مورد بررسی نظری و تحلیلی میدانی قرار گرفت و برای ارزیابی فضاهای شهری چک لیستی تهیه و ارائه گردید.

فضای شهری ، آلودگی نمادی ، آلودگی دیداری ، آلودگی رنگ ، آلودگی نور