پردیس علیزاده - عضو هیات علمی دانشگاه هنر اسلامی تبریز

استفاده از علم فیزیوتراپی (فیزیک درمانی) برای درمان بیماری ها و عوارض ناشی از آن، تاریخچه ای چند هزار ساله دارد و از گذشته های خیلی دور بشر در جهت درمان از خواص طبیعی و فیزیکی پدیده های اطراف خود استفاده می نموده است. با پیشرفت علوم درمانی تخصصی رشته فیزیوتراپی (فیزیک درمانی) نیز در مقاطع مختلف برای آموزش و تربیت نیروهای ماهر و کاردان وارائه خدمات درمانی احساس شد و اقدامات مختلفی در کشورهای گوناگون در این زمینه انجام گرفته و می گیرد. در کشور ما نیز در راستای تخصصی شدن امور درمانی، موسسه های آموزشی مختلف برای اموزش نیروها و آشنایی آنها با روشهای جدید، اقدام به ایجاد دوره های مختلف آموزشی رشته فیزیوتراپی در مناطق مختلف کشور کرده اند اما همراه با پیشرفت آموزش در این زمینه هیچ گونه اقدامی در جهت پاسخگویی به نیاز کشور در رابطه با نیاز فضایی این مراکز درمانی خاص، نوع و چگونگی استقرار آن انجام نگرفته است و عدم وجود ارگانی برای شناخت وضع موجود، تشخیص کمبودها، ارائه خط مشی و راه حل ها وهمچنین تدوین برنامه ای نظام مند در جهت بسیج نیروها و امکانات موجود، مهمترین مشکل در راه پیشرفت این مراکز درمانی خاص می باشد، همچنین کمی منابع اطلاعاتی به روز و به زبان فارسی از دیگر موانع در جهت به روز شدن این مراکز است. در راستای جوابگویی و ارائه راه حل به این موانع و مشکلات طرح تحقیقاتی با عنوان ضوابط و استانداردهای مرکز جامع فیزیوتراپی در دانشگاه هنر اسلامی تبریز انجام شد. در این مقاله نیز سعی خواهد شد که چکیده این تحقیق به صورت بررسی کلی علم فیزیوتراپی در ابتدا – مفاهیم و تعاریف تاریخچه – و سپس با ارائه برنامه فیزیکی یک مرکز جامع فیزیوتراپی، استانداردها و ضوابط فضایی آن ارائه گردد.

معماری ، استاندارد سازی ، مرکز درمانی ، مرکز فیزیوتراپی