جواد غلام نژاد - دانشیار دانشکدهی مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه یزد
حامد کرمدار - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معدن، دانشگاه یزد

بهسازی زمین روشهای مختلفی از قبیل میخ کوبی، شمع کوبی، دیوار چینی، روشهای شیمیایی، تزریق و غیره دارد. تکنیکهای جدید تزریق عملا در بیست سال آخر قرن پیش توسعه یافته است. از آن زمان به طور پیوسته تکمیلتر شده و گسترش یافته و امروزه به عنوان یک روش استاندارد در مهندسی درآمده است. در سنگها به علت پیچیده بودن شرایط نسبت به خاک، عملیات تزریق عمدتاً برای کاهش هدایت هیدرولیکی انجام میشود اما برای بهبود سختی زمین زیر سدها یا پیها نیز استفاده میشود. با توجه به پارامترهای تاثیرگذار بر شاخصRMRکه شاملRQD وضعیت ناپیوستگیها، فاصله ناپیوستگیها، باز شدگی و پرشدگی آنها و میزان آب محیط میباشد، فرآیند تزریق میتواند با اعمال تغییر در این پارامترها، باعث افزایش امتیازات مربوط به این پارامترها شده و از کلاس سنگ را افزایش دهد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تئوری تاثیر تزریق بر پارامترهایRMRو به دنبال آن بالا رفتن کلاس طبقه بندی سنگ است. سپس به وسیله نرم افزارRocLabبررسی تغییر چسبندگی، زاویه اصطکاک و مدولتغییر شکلپذیری در نتیجهی افزایش امتیاز RMRدر مطالعه موردی بر روی دیواره معدن چاه گز مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه موردی مذکور، با اعمال تغییر در پارامترهایRMRو پیشبینی امتیازات مربوط به هر پارامتر بعد از تزریق، افزایش کلاس سنگ و همچنین افزایش پارامترهای چسبندگی، زاویه اصطکاک و مدولتغییر شکل پذیری به طور محسوسی قابل مشاهده است به طوری که نتایج خروجی از نرم افزارRocLabنشان میدهد چسبندگی ازMPa0/269 به MPa2/643 و مدولتغییر شکل پذیری از2/446GPa به 24/149GPa افزایش و زاویه اصطکاک داخلی نیز از27/46 درجه به 53/74 درجه افزایش مییابد. که این مقادیر به صورت تئوری نشاندهندهی تاثیر قابل توجه تزریق بر پایداری دیواره معدن است

تزریق، بهسازی، پایداری، پارامترهای مقاومتی