رضا مهین روستا

تعیین تغییر مکان ماندگار حاصل از زلزله یک روش عمومی جهت برآورد پایداری لرزه ای سدهای خاکی می باشد . معمولا " این تغییرمکانها با ترکیب روش بلوک لغزشی نیومارک با روش خطی یا معادل خطی بدست می آیند، در این حالتها تعیین شتاب واقعی در بدنه سد به ویژه در شرایطی که لرزه خیزی منطقه بالا باشد عملا " امکان پذیر نمی باشد . در حالیکه در تحلیل های غیرخطی مقدار شتاب در هر بلوک لغزشی از مقدار بحرانی آن بیشتر نشده و عملا " اختلاف شتاب تبدیل به تغییر مکان می شود . در این مقاله این مسئله در تحلیل های دینامیکی سد البرز مورد توجه قرار گرفته است . سد مزبور به ارتفاع 80 متر در استان مازندران در حال ساخت می باشد . هر دو تحلیل معادل خطی و غیرخطی برای کنترل پایداری سد در برابر حداکثر زلزله g ( مورد استفاده قرار گرفته است . حداکثر شتاب تاج سد براساس دو روش معادل خطی و غیرخطی حدود MCL(باورکردنی 1/2 و 0/7g بدست می آید . همچنین حداکثر تغییرمکان ماندگار براساس دو روش فوق 1/55 متر و 1/5 متر بدست می آید . البته این تغییرمکانها در بحرانی ترین وضعیت لرزه خیزی هستند و نسبت به ابعاد فیلترها و زهکش ها کمتر هستند و همچنین نشست حاصل در تاج سد به قدری نیست که مشکل خاصی از نظر روگذری آب ایجاد نماید .

تحلیل دینامیکی، روش معادل خطی، روش غیرخطی، سدخاکی