زین العابدین طهماسبی سروستانی - دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
محمدرضا روحی - مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی استان کردستان

براساس اطلاعات موجود خصوصا درسالهای اخیر سالانه میزان قابل توجهی از میزان عملکرد دیمزارهای گندم کشور در اثر خشکسالی کاهش یافته که تلاش در جهت یافتن راهکارهای لازم جهت پیشگیری از آن امری اجتناب ناپذیر می باشد روش آبیاری تکمیلی از جمله راهکارهایی است که از عامل ریسک در عملکرد دیمزارهای گندم کشور کاسته و بدین ترتیب می توان از پایداری و ثبات بیشتری در عملکرد محصول در مناطق خشک و نیمه خشک برخوردار بود. این روش امروزه در کشورهای عراق، لیبی، اردن و مراکش مورد توجه زیادی در تحقیقات مناطق دیم خیز قرار گرفته است در همین راستا در این تحقیق پس از اشاره به نقش آبیاری تکمیلی د رمراحل فیزیولوژی گندم و تاثیر آن در ارقام مختلف به بررسی نتایج یک تحقیق مزرعه ای که در ایستگاه تحقیقات کشاورزی قاملو در استان کردستان انجام گرفته است پرداخته خواهد شد. دراین مطالعه بمنظور تعیین بهترین مرحله فنولوژیکی گندم جهت ابیاری تکمیلی آزمایشی در یک طرح کرتهای خرد شده در پنج سطح اصلی ( آبیاری تکمیلی ) و شش سطح فرعی ( ژنوتیپهای گندم دیم) در قالب بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید.

آبیاری تکمیلی، گندم دیم، فنولوژی، عملکرد