محمد فیضی - عضو هیئت علمی بخش تحقیقات خاک و آب اصفهان
اسماعیل حقیقت - کارشناس بخش تحقیقات خاک و آب اصفهان

بخش قابل توجهی از آبهای مورد نیاز در کشاورزی در مناطق مرکزی، جنوبی و شرقی کشور جزء آبهای شور طبقه بندی می گردند. آبهای شیرین و با کیفیت مطلوب دارای ارزش تولیدی خوبی بحساب می آیند و باید ازاین قبیل آبها بنحو احسن بمنظور افزایش راندمان تولید و با نهایت صرفه جویی در جهت توسعه سطح زیر کشت اقدام نمود تا بدین ترتیب ضمن افزایش راندمان تولید آبهای شور و لب شور، با بکارگیری مقدار محدودی آب شیرین حداکثر بهره برداری را نمود. در بهره برداری از آبهای شور و لب شور می توان به جایگزینی گیاهان متحمل به شوری، بکارگیری سهم آبشویی متناسب با شوری آب آبیاری، مصرف متناوب آب شرین و شور و یا نیمه شور، کشت و آبیاری با آب شیرین و سپس کاربرد آبهای شور و لب شور و یا نیمه شور ، کشت و آبیاری با آب شیرین و سپس کاربرد آبهای شور و لب شور اشاره نمود. دراین بررسی با استفاده از نتایج حاصل از طرحهای تحقیقاتی مدیریتهای مختلف استفاده از آبهای شور شامل تیمارهای مصرف آب شیرین، آب شور، آب لب شور، آب شرین درزمان جوانه زدن و ا ستقرار گیاه و سپس مصرف آب شور یا لب شور، مصرف متناوب آب شیرین و لب شور و یا شور همراه با گیاهان مختلف زراعی جو، گندم، پنبه و آفتابگردان، راندمان تولید محصولات مورد مطالعه بازاء آب شیرین مصرفی محاسبه و مورد مقایسه قرارگرفت. کیفیت آب آبیاری شیرین دارای هدایت الکتریکی 2/7 - 1/8 دسی سیمنس بر متر ، آب لب شور 6/2-4/9 دسی سیمنس برمتر و آب شور 10/5-8/2 دسی سیمنس بر متر بود.

آبهای نامتعارف، خشکسالی، شور، لب شور، متحمل به شوری، راندمان تولید