عبدالرحمن برزگر - گروه خاکشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز

افزایش روز افزون جمعیت و در نتیجه نیاز به غذای بشر و همین طور حفظ محیط زیست لزوم استفاده از منابع آب شور در مناطق خشک و نیمه خشک را محرز می سازد. پس از مروری بر اثرات شور و سدیمی بر ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی، جنبه های حاصلخیزی خاک و تحمل گیاهان به شوری، روشهای مختلف استفاده از آبهای شور بیان می گردد. درایران تحقیقات بسیار محدودی در مرکز تحقیقات خاک و آب اصفهان در مورداستفاده از آبهای شور صورت پذیرفته است که نتایج حاصله نشان میدهد که میتوان از آبهای شور به نحو موفقیت آمیزی استفاده کرد. سه مرکز تحقیقات استفاده از آب دریا در آمریکا در سال 1970 و متعاقب آن مراکزی در مصر، پاکستان، هندوستان و استرالیای غربی تاسیس گردید. نتایج دو دهه اخیر این مراکز تحقیقاتی نشان میدهد که میتوان از آب دریا با شوری تا 40ppt ( دسی زیمنس بر متر 50) برای کشت گونه های مرتعی شورپسند استفاده نمود. پروتئین و وزن علوفه بدون خاکستر بدست آمده از بعضی از گونه های آتریپلکس برابر با یونجه آبیاری شده با آب غیرشور بوده است بهعلاوه پروتئین بدست آمده از سالیکورنیا برابر سویا می باشد. بررسی های یاد شده بو ضوح نشان میدهد که می توان با اعمال مدیریت صحیح زارعی، تناوب کشت مناسب و آگاهی از فیزیولوژی مراحل مختلف رشد گیاه، از آبهای شور در کشاورزی استفاده کرد. از آب دریا تا شوری چهل گرم در لیتر می توان برای کشت گونه های مرتعی شورپسند استفاده نمود.

آبهای شور، گیاهان مرتعی، گیاهان شورپسند