ابراهیم تیموری - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت ایران
مجید احمدی زمانی - کارشناس ارشد مهندسی صنایع از دانشگاه علم و صنعت ایران، شرکت قطارهای م
علیرضا علی سلیمانی - کارشناس مهندسی صنایع از دانشگاه علم و صنعت ایران - شرکت قطارهای مسافری

پس از جنگ جهانی دوم با پیچیده تر شدن موسسات، لزوم بکارگیری سیستم هایی برای کنترل و هدایت عملکرد آنها کاملاً محسوس بود. شاخص های مالی که در آن دوران مورد استفاده قرار می گرفتند، عمدتا بیانگر میزان سود یا زیان سازمانها بوده، تاثیر تصمیمات اتحاد شده را پس از سپری شدن عملیت و فقط ای یک بعد نشان می دادند، لذا برای فراهم آوردن زمینه ای مناسب برای توسعه و بهبود ناتوان بودند. از این رو از دهه 1980 به بعد، روشهای متعددی برای مدیریت و کنترل عملکرد ابداع شدند که عمدتا بر توسعه مستمر با استفاده از ایده ها و افکار جدید تاکید اشتند. مدیریت مبتنی بر عملکرد بیامگر یک سری اقدامات است که در راستای اهداف سازمان و به صورت پیوسته سازمان را ازپایین ترین تا بالاترین سطح آن، به صورت یکپارچه ، کارا و اثر بخش به سمت اهداف مورد نظر سوق میدهد. لذا فرایندی که توانایی ارزیابی و کنترل چنین سیستمی را دارا باشد، باید اولاً مبتنی بر اهداف و استراتژی های سازمان بوده، ثانیاً جامع نگر باشد و از تمام زوایا به سازمان نگاه کند و ثالثا کل ارکان یک سازمان را به صورت یکپارچه در بر داشته باشد. از بین روشهای مختلفی که تاکنون برای ارزیابی و هدایت عملکرد سازمانها مطرح شده اند، مدل کارت امتیازی متوازن با نگاه پیاده سازی استراتژی در عمل تنها روشی است که علاوه بر دارا بودن خصوصیات فوق، نحوه اثر گذاری عملکرد کلیه زیر مجموعه های سازمان را در عملکرد کل سازمان نشان داده، از این طریق همگرایی کل بدنه سازمان در راستای اهداف آن را فراهم می نماید. این نوشتار به چگونگی توسعه یکسیستم عملکرد کارت امتیازی متوازن می پردازد.