حسین حاتمی نژاد - عضو هیئت علمی دانشگاه تهران
سیدعباس رجایی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری - دانشگاه تهران

نوار باریک ارتباط آب و خشکی در امتداد خط کرانه دریایی، اشکال طبیعی و انسانساخت متنوعی را در بر می گیرد. این ناحیه که محل تماس زیست بوم های آبی و خشکی است در سراسر دنیا به جهت منابع غنی خود درمعرض بیشترین بهره برداری قرار دارد. شهرهای ساحلی در شمال ایران نیز به دلیل برخورداری از این منابع غنی مورد توجه است اما گسترش روز افزون جمعیت و فشارهای نقطه ای جمعیت عموما متوجه مناطق ساحلی می باشد که در پایداری اکولوژیکی ساحل تاثیری به سزا داشته است. این مقاله به بررسی توسعه فیزیکی شهر و تاثیرات این توسعه اکولوژیکی ساحل در شهر تنکابن پرداخته است وروش شناسی حاکم بر این بررسی از روش پرسشنامه ای و اسنادی است که از دیدگاه مردم و مسئولین به بررسی این اثار پرداخته است. نتایج تحقیقات حاکی از آن است توسعه شهری باعث اشتغال ساحل، از بین رفتن دید ساحل، تغییر خط ساحلی، کم شدن دسترسی به کرانه گردیده است.

توسعه شهری ، اکولوژیکی ساحل ، پیامدهای زیست محیطی ، تنکابن