رقیه حضرتی - کارشناس ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
مریم سینگری - استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

انرژی و محیط زیست دو پارامتر مهم در توسعه کشورها به شمار می روند. ساختمان های بلند سهم بسیار زیادی از منابع انرژی و مصالح را برای ساخت، نگهداری و در نهایت تخریب مصرف کرده و اثرات منفی زیانباری را به محیط زیست تحمیل می نمایند لذا اساساً با اهداف معماری پایدار در تناقض هستند. در این پژوهش ابتدا تعاریف و تاریخچه ساختمان های بلند مرتبه در جهان بررسی شده سپس به بررسی مفهوم توسعه پایدار، ضرورت به کار گیری رویکرد پایداری در ساختمان های بلند مرتبه و دیدگاههای مرتبط با ساختمان های بلند پایدار پرداخته شده است. یافته های حاصل در زمینه طراحی ساختمان های بلند مرتبه در جدولی طبقه بندی و بیان شده که بکار گیری آن در طراحی می تواند به حفظ منابع زیستی و صرفه جویی در مصرف منابع تجدید ناپذیر با هدف ماندگاری آنها برای نسل های آینده که مهمترین هدف توسعه پایدار است کمک کرده و یک الگوی مناسب برای طراحی آسمان خراش های پایدار باشد روش تحقیق تحلیلی، توصیفی می باشد

ساختمان بلند، طراحی پایدار، کن یانگ، آسمان خراش اکولوژیکی، آسمان خراش بیوکلیماتیک