علیرضا ناصری - عضو هیئت علمی دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
کسری زهفروش - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

آلودگی هوای ترافیکی یکی از مهمترین مشکلات اکثرشهرهای بزرگ دنیاست. راهکارهای مختلفی برای کنترل کاهش آلودگی هوا، مورد بررسی قرار گرفته است. در واقع هدف اصلی مدیران شهری، استفاده بهینه از ظرفیت شبکه بدون صرف هزینه های کلان، بوسیله کاربرد روش ها و استراتژی های مدیریتی برای کاهش حجم ترافیک است. یکی از این استراتژی ها بکار بردن برخی محدودیت های حرکت وسایل نقلیه در مناطق پرتراکم شهر و ایجاد محدوده طرح ترافیک بهمراه ترویج استفاده از سامانه های حمل و نقل عمومی با هدف بهبود ترافیک شهری و همچنین کاهش آلودگی هوا می باشد. بر این اساس در پژوهش حاضر، مدلی ابتکاری برای ایجاد محدوده و تخصیص ترافیک در منطقه مرکزی شهر پیشنهاد شده، سپس اثرات این مدل روی فاکتورهای عملکردی شبکه در حال و آینده سنجیده شده است. این مدل پیشنهادی تخصیص، بصورت مطالعه موردی برای شهر تبریز، بوسیله شبیه سازی نرم افزاری مورد تحلیل قرار گرفته و میزان بهبود شاخص های ترافیکی و زیست محیطی آن مورد ارزیابی قرار گرفته است

محدوده طرح ترافیک، تقاضای سفر، تخصیص ترافیک، آلودگی هوا