علی علایی - آموزشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
محدباقر امیری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه

از ارکان اصلی معماری پایدار، کیفیت گرایی، توجه به آینده و محدودیت های محیط زیست محل و مطابقت با اقلیم منطقه و استفاده ی از مصالح بوم آورده می باشد که در گذشته در معماری شهرها و معماری اسلامی ایران به وضوح دیده می شوند. اما با تحولات شهرنشینی به مدرنیسم و بی توجهی به الگوهای پایداری معماری گذشته، باعث به وجود آمدن معماری کم دوام و ناپایدار شده است. بنابراین برای رسیدن به معماری پایدار شهری با استفاده از ارزش تکرار پذیر معماری اسلامی و سنتی ایران می باشد. برای انجام این تحقیق از روش های پژوهشی بر مبنای مطالعه ی منابع کتابخانه ای بهره گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که این ارزش های تکرارپذیر در معماری و شهرسازی به شیوه ی اصفهان در مقاسیه با سایر دوره ها بیشترین نمود از لحاظ تامین آسایش و طراحی منطقی دار و در سطح کلان شهری دارای ویژگی های برجسته ایست که همه از عوامل یک معماری و شهرسازی پایدار می باشد.در این تحقیق اهم عناوینی که مورد کنکاش قرار گرفته اند عبارتند از: مفاهیم پایداری و اصول طراحی توسعه ی پایدار شهری «معماری اسلامی» «معماری سنتی» پیشینه ی شهرسازی در دوران اسلامی در ایران ، «عناصر پایدار تشکیل دهنده ی شهرهای ایران در دوره های اسلامی» و «مکتب معماری اصفهان» و نتیجه گیری می باشد.

معماری پایدار، توسعه پایدار، معماری اسلامی، معماری سنتی