سینا مولانایی - دانشجوی نیمسال آخر کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات کردستان

این مقاله به بررسی مفهوم دیجیتال و فناوری در کالبد و محتوای معماری بر مبنای سازه، در طراحی بناها، چگونگی ساخت و هم چنین ماهیت خلق فضاهای مجازی می پردازد. سیستم های قدرتمند سازه ای که مبنای اصلی آن ها بهره گیری از تکنولوژی دیجیتالی است روش های معماری را به اندازه ای تغییر داده اند که پیش بینی آن ها حتی در یک دهه قبلی نیز ممکن نبود.در این مقاله شاخص های این تغییرات از نظر صاحب نظران این سبک در آثار و نمونه های ناشی از آن برررسی می شود. روش تحقیق بر پایه مروری بر سامانه ها و محیط های مجازی ساخت و تولید دیجیتال می باشد. نتایج نشان می دهد در حوزه تفهیمی، دیجیتالی براساس ساختار سازه ای، مکان شناسی و محاسباتی ، فضاهای هندسی غیر اقلیدسی، سیستم های دینامیک و الگوریتم های تکوینی باعث تغییر در معماری تکنولوژیکی شده اند و فرآیندهای طراحی دیجیتالی که با ساختارهای سه بعدی و تغییرات غیر قابل پیش بینی و دینامیک مشخص می گردند، باعث ارتقاء امکانات تکنولوژی معماری می شوند.

معماری دیجیتال، سازه، معماری سیال، محیط مجازی، شبیه سازی