جلیل صمدآقائی

خوشبختانه چند سالی است موضوع کارآفرینی بطور جدی و رسمی در دستور کار دولت ، مجلس و سایر نهادهای اجتماعی قرار گرفته است و اهمیت و نقش کارآفرینان نه تنها بر ارگانهای عمومی بلکه بر اشخاص حقیقی و خیرخواه و NGO ها نیز به ا ثابت رسیده است . البته بدیهی است که همچون سایر مفاهیم جدید ، مباحث و شبهاتی در اصول ، مبانی ، مؤلفه ها ، شاخصها و رویکردهای کارآفرینی مطرح گردد و در این راستا ، سعی و خطاهایی صورت گیرد . اما بینش و تفکر علمی ، تحمل و تعمق مسئولین و دخالت دادن متخصصین امر کا رآفرینی در تصمیم گیری ها بالاخره سمت و سو و حال و هوای خود را در جامعه یافته و می رود تا به همت کارآفرینان اجتماعی (social (entrepreneursکارآفرینی اقتصادی Economic Entrepreneurs و زیر ساخت آن یعنی صنعت سرمایه گذاری مخاطره پذیر به مرحله اجرا نزدیکتر شود . یکی از مشکلات اساسی در این راستا عدم تطابق کامل مفهوم کارآفرینی و گستره آن در اذهان صاحب نظران کارافرینی و صاحب منصبان کارآفرینی است . البته این بدان معنا نیست که همه صاحب منصبان و مسئولین مرتبط با موضوع کارآفرینی ، درک جامع و مانعی از مفهوم کارآ فرینی نداشته یا ندارند . اما اغلب آنها در ابتدای امر برداشت متفاوتی از کارآفرینی داشتند که بعضاً با مفهوم حقیقی آن متضاد بود ، اما خوشبختانه روز به روز سطح آشنایی مسئولین با کارآفرینی بیشتر و عمیق تر گشته و امروزه کمتر آن را مترادف با اشتغالزایی می دانند . از طرف دیگر ، ورود کارآفرینی به عرصه های مختلف و ظهور پارادایم جدید آن به پیچیدگی موضوع حتی در بین صاحب نظران نیز افزوده است . اما آنچه به طور کلی مورد توافق همه صاحبنظران کارآفرینی اقتصادی می باشد این است که سرمایه گذاران مخاطره پذیر Venture (Capitalists یکی از حلقه های اصلی ، عوامل کلیدی و زیر ساخت رشد و پیشرفت خلاقیت ، نوآوری و کارآفرینی در همه جوامع پیشرفته صنعتی و کشورهای در حال توسعه شناخته می شود