علی ستاریان - دانشکده کشاورزی گنبد کاووس

سرزمین ایران به علت قرار گرفتن در محل تلاقی اقلیم‎های حیاتی جهان از مناطق زیست اقلیمی متنوعی برخوردار است. این تنوع زیستی در برگیرنده استعدادهای مختلف و ظرفیت‎های مختص خود می‎باشد زاگرس مرکزی سرزمینی به وسعت 11،418،740 هکتار می‎باشد که در حال حاضر 1،151،885 هکتار اراضی جنگلی و مابقی آن به سایر کاربریها از جمله مراتع، اراضی صخره سنگی، اراضی زراعی و ... اختصاص یافته است. رویشگاه منطقه شامل 30 جامعه با تنوع متفاوت است. از اهداف اصلی این تحقیق بررسی توان تولیدی رویشگاهی منطقه، مصرف صورت گرفته و انعکاس عدم تعادل میان تولید و مصرف انرژی در منطقه زاگرس مرکزی می‎باشد. به طور کلی پتانسیل فعلی رویش جنگلهای زاگرس مرکزی بالغ بر 1769937 مترمکعب در سال است، بر طبق آمار موجود بهره‎برداران منطقه (صرفاً عشایر) 28،000،000 مترمکعب چوب جهت مصارف حرارتی استفاده می‎نمایند. علاوه بر آن بهره‎برداران روستایی نیز حدود همین مقدار برداشت انجام می‎دهند. آنچه از ارقام یاد شده قابل درک است اینکه بین تولید منابع حیاتی و مصرف انرژی حرارتی هیچ تعادلی موجود نمی‎باشد آنچه مزید بر مشکلات است مصرف انرژی در فضای آزاد است. در تحقیقات انجام گرفته اگر سوخت مصرف شده به صورت محصور مورد استفاده قرار گیرد بین 1/3 الی 1/2 مصرف انرژی کاهش می‎یابد که به منظور تحقق این امر طراحی بخاریهای هیزمی چندمنظوره می‎تواند بهره‎وری انرژی حرارتی را افزایش دهد.

منابع حیاتی، اقلیم‎های حیاتی، تنوع زیستی، موجودی در هکتار، رویش سالیانه، زیست بوم