فرهاد دژپسند - معاون برنامه ریزی و بررسی های اقتصادی

در طول سال و در مواجه با کارشناسان و خبرنگاران بارها با این سوال مواجه شدیم؛ ضرورت و راه اجتناب ناپذیر را پذیرفتیم، و پذیرفتیم که دیگر درنگ جایز نیست؛ اما در رابطه با اجرای EC در ایران چه کردیم؟ عملکرد ما چیست؟ آیا با پیش کشیدن بحثهای آکادمیک و اعلام نیاز ها و ضرورتها، تنگناها و غیره راه بهجایی می بریم یانه؟ گاهی EC را در حالت "کامل خالص" به تصویر بکشیم و تاسف بخوریم؟ گاهی اوقات نیز باکمترین پشرفت، اظهار امیدواری کنیم که پیشرفت کرده ایم؟ یا اینکه نه، باید آن را کمی کنیم و به تصویر بکشیم، یعنی قابلیت ارزیابی را فراهم کنیم. امروز این نقطه، فردا چه نقطه ای؟ نقطه ای که فردا به دست آوردیم با نقطه دیروز و امروز چه فاصله ای دارد؟ ما که تا آخر نمی خواهیم در کلیات بمانیم و نمی خواهیم همیشه از دیگران طلبکار باشیم. به عبارتی، اینجا یک فرد یک نهاد و یک دستگاه مسئول نیست، بلکه همه مسئولیم.پس خوب است که هر سال بنشینیم و ببینیم درسال گذشته چه کرده ایم و از آن پس پاسخ دهیم که چرا چنین بوده ایم؟