مژگان میرزاطاهری - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
جلیل مرشدیان - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
حمید صالحی مبارکه - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

با افزایش فراوان کاربرد پلیمرها، پژوهشگران برآنند تا در کنار روش‌های مرسوم سنتز، با بهره‌گیری از پیشرفت‌های چشمگیر علم پرتودهی در اصلاح خواص پلیمرها نظیر کوپلیمرسازی و پیوندزنی، پلیمرهایی با خواص ویژه و متناسب هر کاربردی را تهیه سازند. در این تحقیق کوپلیمر پیوندی متیل استایرن بر پلی وینیل پیرولیدون (PVP) با تاباندن اشعه گامای تابانده شده از چشمه Co60 در دزهای پرتودهی kGy 25 و 20 و 15 و 10 در دمای اتاق بر لوله‌های آزمایشگاهی حاوی محلول متیل استایرن و پلی وینیل پیرولیدون در حلا‌ل‌های متفاوت (کلروفرم و DMF) و پر شده با گاز نیتروژن خالص تهیه شد و جهت تأیید واکنش‌های پیوندزنی از طیف سنجی زیر قرمز، آزمایش حلالیت و میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شد. بیشترین راندمان وزنی محصلو 35% بود که از سیستم حاوی 90 درصد حجمی مونومر متیل استایرن در حلال کلروفرم تحت تابش kGy25 اشعه g به دست آمد. این کوپلیمر در حلال ‌های متداول PVP نظیر آب، THG و الکل‌ها حل نشده و به دلیل داشتن ماهیت دوگانه آبدوست ـ آبگریز دارای کاربردهای عملی بسیار خوبی نظیر عامل سازکگار کننده در آلیاژسازی پلیمرها، عامل امولسیون کننده در پلیمریزاسیون امولسیونی و همچنین ساخت غشاهای فراصاف کننده آبدوست ـ آبگریزیاند.

کلمات کلیدی: کوپلیمر پیوندی، متیل استایرن، پل یوینیل پیرولیدون، پرتودهی، اشعه g