عسل امیری - دانشگاه تهران، دانشکده فنی، گروه مهندسی شیمی
محمدعلی موسویان - دانشگاه تهران، دانشکده فنی، گروه مهندسی شیمی
حمیدرضا خاکدامن - پژوهشگاه صنعت نفت، پژوهشکده گاز

مساله جداسازی کاتالیست فرآیند فیشرتروپش از محصولات مایع آن ( واکس ) ، هم اکنون به عنوان یکی از مهمترین چالش های راکتورهای حبابی - دوغابی مطرح است . این مشکل درواقع به دلیل ویسکوزیته بسیار بالای واکس خروجی از راکتور و در نتیجه نرخ پایین بازیابی ذرات کاتالیست می باشد . روش فرآیندی استخراج فوق بحرانی , یکی از بهترین روش هایی است که در سالهای اخیر جهت انجام این جداسازی پیشنهاد شده است . استفاده از این تکنیک , در اصل به علت ویژگی های ممتاز سیال فوق بحرانی و نیز توانایی این سیال در بهبود خواص فیزیکی واکس ( چون ویسکوزیته و دانسیته ) می باشد . لازم به ذکر است که مدل سازی و نیز انجام این فرایند جداسازی نیازمند اطلاعات خواص فیزیکی مذکور برای سیال فوق بحرانی است . اما محاسبات خواص فیزیکی در شرایط بحرانی و فوق بحرانی همواره با خطای زیادی همراه بوده است . در این تحقیق پس از بررسی روابط تجربی و نیمه تجربی و نیز انواع روابط تئوری، استفاده از بهترین معادلات حالت، جهت پیش بینی ویسکوزیته و دانسیته هیدروکربن های سبک و سنگین و نیز مخلوط آنها پیشنهاد گشته، سپس محاسبات این خواص توسط همین معادلات حالت، برای سیال فوق بحرانی ( هگزان ) صورت گرفته است . در نهایت هم مقادیر پیشنهادی دانسیته و ویسکوزیته برای مخلوط واکس و حلال ارائه شده است .

جداسازی، خواص فیزیکی , معادلات حالت , فوق بحرانی