مهناز شاه زمانی - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده فن یمھندسی، گروه پلیمر
بهاره رشیدی - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده فن یمھندسی، گروه پلیمر
نادره گلشن ابراهیمی - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده فن یمھندسی، گروه پلیمر

آمیزه های پلی یورتان برپایه پلی کاپرولاکتان با دو پل یمر پل یوینی لکلراید و پل یکاپرولاکتان، با هدف بررسی و مقایسه ورود ۳۰ و ۴۰ درصد پل یوینی لکلراید ی ا ، دو پلیمر آمورف و نیمه بلوری به فاز نرم پلی یورتان تولید شد هاند. آمیز هها حاوی ۲۰ پلی کاپرولاکتان بودند که به روش محلول، در حلال دی متیل استامید، تهیه شدند. سازگاری، میزان جدایی فازی دو فاز موجود در پلی یورتان، پراکندگی فاز متفرق در ماتریس و شدت بلورینگی فاز پراکنده در این آمیزه ها بررسی شده است . نتایج آزمون های تحلیل دینامیکی- مکانیکی(DMA) نشا نم یدهد که هر دو پلیمر پل یوینی لکلراید و پل یکاپرولاکتان با فاز نرم پلی یورتان سازگارند و دمای انتقال شیشه ای این فاز بطور یکنواخت در ناحیه میان دمای انتقال دو پلیمر خالص موجود در آمیزه قرار دارد . از طرف دیگر حضور ناحیه مسطح رابری در نمودارهای مدول ذخیره، وجود اتصالات عرضی در آمیزه ها را نشا ن م یدهد که گستردگی آن در آمیز ههای حاویPVC بیشتر است. از بررس یهای انجا مگرفته بر طی فهای FTIRچنین نتیجه می شود که شدت جدایی فازی فاز سخت و نرم آمیزه ها با افزایش درصد PVC به طور یکنواخت زیاد م یشود. اما در آمیز ههای حاوی،PCL آمیزه حاوی ۳۰ درصد وزنی از این پلیمر شدت جدایی فازی بیشتری نسبت به سایر آمیز ههای ه منوع خود دارد. پراکندگی مناسب فاز پراکنده در ماتریس در هر دو نوع آمیزه به کمک تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان داده شده است. نتایج نشان می دهد که ورود پلیمر آمورفPVC به ماتریس، نسبت به ،PCL جدایی فازی را افزایش می دهد . PCL باعث ایجاد بلورینگی در فاز نرم پل ییورتان م یشود.

پل ییورتان برپایه پل یکاپرولاکتان- پل یکاپرولاکتان- پل یوینی لکلراید- سازگاری- جدایی فازی