علی دشتی شفیعی - دکتری معماری و تخصصی شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی ونیز آیتالیا هیئت علمی و مدیر گروه معماری و شهرسازی دانشگاه شمال
امیر پارسامهر - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس

مفهوم پایداری در دهه 70 میلادی، نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی- اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده، معماری پایدار نامیده می شود. عناوین سبز و پایدار در واقع صفاتی هستند که به روابط بین انسان، طبیعت، مصنوعات و تاثیرات آنها بر یک دیگر توجه دارد و کمترین تاثیر منفی را روی محیط ساخته شده و طبیعت اطراف خود دارد. یک ساختما ن پایدار و سبز (ECO-TEC) نه تنها در مقابل طبیعت قرار نمی گیرد بلکه درکنار و به موازات آن برای بهره برداری هر چه بیشتر از امکانات محیطی و تامین آسایش انسان شکل می گیرد. طراحی دقیق معماری، انتخاب مصالح مناسب، استفاد ه حداکثر از عوامل و منابع طبیعی و سیستم های پیشرفته الکترونیکی برای تنظیم شرایط محیطی از ویژگی های چنین ساختمان هایی است که برای دستیابی به اهداف معماری پایدار می بایست از آنها بهره برد. آنچه که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است، رویکرد معماری پایدار نسبت به مسائل محیطی است. این نوشتار با هدف شناسایی به ابعاد و اهداف معماری پایدار در سطح بین الملل و کشور می پرداز د. روش تحقیق این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج به دست آمد ه از این پژوهش با هد ف معماری پایدار به اصلاح رابطه انسان، طبیعت و معماری می پردازد.

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، طراحی پایدار ، ساختمان پایدار ، مصالح پایدار