اعظم نیک زاد
عزیز امانی
منیره هروی

کشاورزی مدرن در حدود 6 بیلیون از مردم جهان را تغذیه می کند و انتظار میرود که در 50 سال آینده، با افزایش جمعیت جهان، میزان تقاضا برای غذا دو برابر خواهد شد. با رشد مستمر جمعیت نیاز برای افزایش تولید غذا بدون تاثیرات منفیزیست محیطی، و از طرفی حفظ سلامت عمومی انسان، به منظور کاهش گرسنگی جهانی، امری غیرقابل اجتناب میباشد بنابراین باید تلاشهای در جهت پایداری اکوسیستم درگیر در سیستمهای تولیدی محصول انجام گیرد. سیستم کشاورزیمتراکم با استفاده از روشهای سنتی کشت باعث افزایش آلودگی اکوسیستم میگردد. در اکوسیستم جهانی، کشت تک محصولی جایگزین اکوسیستم طبیعی شده است، اکوسیستمی که شامل صدها گونه گیاهی، هزاران گونه حشرات و گونههای زیادی از مهرهداران است که در تعادل اکولوژیکی به سر میبرند و اما کشت تک محصولی در حال تخریب این اکوسیستمطبیعی میباشد. برای حذف این تاثیرات نامطلوب، بهبود سیستمهای کشت توسط بهرهگیری کارآمد از کودهای غیرشیمیایی، آب و استراتژیهای مدیریت آفات به منظور از بین بردن نیاز به آفتکشها و قارچکشهای سمی نه تنها از آلودگی محیطزیست خواهد کاست که کشاورزی را به تولید غذای سالم برای حفظ سلامت عمومی انسان سوق خواهد داد. افزایشآگاهی عمومی از اینکه عملیات کشاورزی نقش تعیین کنندهای در سلامت انسان و محیط زیست دارد بسیار مهم است. بدین منظور سوق دادن عملیات کشاورزی به سمت کشاورزی متراکم با سیستمهای تولیدی پایدار که تأثیرات منفی در اکوسیستمطبیعی ندارند از سیاستهای کشورهای پیشرفته است. کشاورزی ارگانیک به طور پایدار تأثیرات زیست محیطی تولید محصول و دام را کاهش میدهد و مصرف کننده را به استفاده از غذاهای با کیفیت بالا بدون تأثیرات زیست محیطی مخربسوق میدهد. در راستای این اهداف در طی چند دهه اخیر گسترش سریعی در بخش ارگانیک کشاورزی اروپائی ایجاد شد.طوریکه تا پایان سال 5,8 ،2002 میلیون هکتار، چیزی در حدود 4% کل زمینهای کشاورزی اروپا، با درآمد سالیانه 10 میلیون یورو، تحت کشت ارگانیک بود. نمودار 1 افزایش سطوح زیر کشت ارگانیک را در کشورهای اروپایی نشان میدهد