زهرا دهقانی

معیارهای متداول ارزشیابی وسطح بندی مراکز درمانی در حال حاضر منجر به محدوده امور رایج درمانی و گاهی بر مبنای استانداردهای تخصصی است، بروزمکرر حوادث غیر مترقبه و حوادث متعدد بحرانی، لشکر کشیها و تهدیدات خارجی همراه با احتمال استفاده از سلاح های غیر متعارف و وضعیت استراتژیک کشورمان و بیمارستان های دولتی و خصوصی احتیاج به برنامه ریزی مدون ارزیابی ارتقاء سطح آمادگی اورژانس و توان موجود در مواجهه با بحرانهای هسته ای ، بیولوژیکی ، شیمیایی و حوادق تروریستی وسیع ضروری غیر قابل انکار می باشد جهت تدوین راهکارهای مناسب و اجرای برنامه ایی متناسب باید اجزا مورد نیاز بخش اورژانس را شناخت و استانداردهای منتاسب را با حداکثر کاربرد و حداقل هزینه تدوین نمود. تحقیقاتی که بر روی تجارب جهانی در مدیریت بحران انجام شده نشانگر آن است که در شرایط بروز یا احتمال بروز حوادث باید به: - افزایش ظرفیت - تجهیزات و تعدد EMS - آموزشهای عمومی و اختصصای برای افراد جامعه و درمانگرها قبل از بروز بحران - انجام مانورهای مقابله در دبیرستانها، مناطق پر جمعیت و درمانگران - ارائه روش ارزیابی مناسب مراکز و اورژانسی - تعیین و تجهیز سازمانهای خاص جهت مقابله - تدوین برنامه ارتقاء سطح ظرفیت و آمادگی - بکارگیری روش HEICS توسط مدیران و تدوین گرهای خدمات اورژانسی - تشکیل کمیته های تخصصی و القاء وظایف به آنها توجه نمودن و بر روی آن قبل از بروز بحران برنامه ریزی کرد.