علیرضا فلاحی
بهزاد کاری جعفری
بابک امیدوار
کیوان کریم لو

بازسازی عبارتست از تامین کل خدمات و زیر ساختهای تخریب شده، جایگزینی کالبدی بناهای تخریب شده، احیای فعالیتهای اقتصادی و در نهایت بهبود شرایط زیست جامعه. بازسازی یک تخصص است و با خانه سازی و ساختمان سازی تفاوتهای بنیادی دارد. همچنین در برنامه های بازسازی باید اهداف توسعه ملی مد نظر قرار گیرد و اجرای این برنامه ها بایستی در مسیر گردونه امداد تا توسعه قرار گیرد. این دو گونه شامل 6 مرحله است که پس از اجرای مرحله ششم فرآیند بازسازی (Reconstruction) خاتمه نیافته و وارد مرحله اول یعنی آمادگی (Preparedness) می گردد. سایر مراحل عبارتند از : پیشگیری و کاهش خطر (قبل از سانحه )، امداد و نجات و ساماندهی (پس از سانحه). حال با فرض اینکه با ادبیات بازسازی آشنایی کامل داریم، از توضیحات بیشتر در این زمینه پرهیز می کنیم و به شرح بازسازی بازسازی شهر ازمیر پس از وقوع زلزله سال 1999 میلادی که شامل برنامه ریزی و روند اجرای آن است می پردازیم. اگرچه ترکیه در خطر سوانح طبیعی متعدد و فراوانی نظیر سیلاب، خشکسالی، زمین لغزشها، بهمن، آتش سوزی و جنگل و زلزله قرار دارد، مردم ترکیه عموما سوانح طبیعی را با زلزله می شناسند. ترکیه در یک ناحیه لرزه خیز در خط گسل آلپ – هیمالیا قرار گرفته است. از آنجاییکه 92% جمعیت ترکیه، 90% شهرها، 755 مجتمع صنعتی و 40% سدهای آن در نواحی فعال زلزله قرار دارند، می توان گفت تجربه زلزله ، برای مردم ترکیه تجربه جدیدی نمی باشد. (Atac 1995, P.Bl) در مقاله حاضر پس ازمعرفی کوتاهی از مختصات زلزله بوجود آمده در سال 1999 ازمیر و تعیین میزان خسارت کلی وارده از سری زلزله، خسارت وارده به شهر Sakarya (Adapazari) را برای نمونه آورده ایم، در ادامه به تشریح کلی اقدامات انجام شده در منطقه ازمیر ترکیه توسط گروه های بین المللی و دولت ترکیه پرداخته شده است و در انتها لیستی از وسایل و تجهیزات اضطراری مورد نیاز به منظور امداد رسانی موفق در زلزله سال 1999 ازمیر آورده شده است. لازم به ذکر است که بررسی زلزله های گذشته – از جمله زلزله ازمیر – از آن جهت حائز اهمیت می باشد که می توان با بهره گیری از تجربیات حاصل از آن زلزله ها، خود را برای زلزله های آتی آماده نماییم، البته بایستی به این موضوع توجه شود که بدلیل تفاوتهای فرهنگی و اجتماعی و مذهبی در مناطق مختلف جهان ، ممکن است مشکلات بوجود آمده – خصوصا در مراحل امداد و نجات و اسکان اضطراری – با یکدیگر تفاوت کند و این تفاوت ها نبایستی از مدید مدیران بحران دور بماند.