مرتضی جلالی لیچائی - پژوهشگاه نیرو - گروه محیط زیست ایران

یکی از مشکلات زیست محیطی نیروگاه نکا، ورود ماهیها به تاسیسات آب خنک کن و تلف شدن آنها در صافیهای ورودی است . پس از آزمایش ناموفق سیستم نوری در سالهای اولیه راه اندازی نیروگاه، در حال حاضر از روش الکتریکی دورسازی ماهی استفاده می شود . با توجه به عملکرد نامناسب سیستم موجود، روشهای مختلف افزایش بازده از طریق بهینه سازی یا جایگزینی سیستم موجود بررسی شد . با درنظر گرفتن مزایا و معایب سیستمهای مختلف دورسازی شامل روشهای فیزیکی و رفتاری، روش الکتریکی همچنان بهترین گزینه دورسازی است . با طراحی و ساخت پایلوت و تجهیزات موردنیاز، آزمایشات پایلوت انجام و تاثیر پارامترهای مختلف بر بازده دورسازی بدست آمد . با توجه به اهمیت توزیع میدان الکتریکی ، نرم افزاری برای شبیه سازی میدان زیر آب تدوین گردید . شبیه سازیها نشان داد بدلیل سرعت زیاد آب در کانال ورودی، میدان الکتریکی سیستم موجود برای دورسازی ماهیها مناسب نیست . پس از بررسی روشهای گسترش میدان الکتریکی به نواحی سرعت کمتر، نصب الکترود کمکی در بالادست الکترودهای اصلی بعنوان روش مناسب انتخاب شد . توسعه میدان سبب افزایش جریان و توان مصرفی می شود که نیازمند تغییر در دستگاههای تولید پالس است . با محاسبه جریان موردنیاز در حالتهای مختلف، دو روش به عنوان گزینه های مناسب بهینه سازی تعیین شد . انتظار می رود با انجام تغییرات فوق، تلفات ماهیهای با طول بیش از 5 سانتیمتر حدود 60-80% کاهش یابد .

دورسازی ماهی، پالس الکتریکی، روش صوتی، نور لحظه ای، شبیه سازی، آستانه حساسیت