حمید شهریاری - استادیار سازمان سمت، مسئول گروه فلسفه

یکی از فیلسوفان اخلاق که در حوزه فناوری اطلاعات قلم زده است می گوید: «مکانی را که در نظر آورید که عابران هیچ رد پایی از خود بر جای نمی گذارند. در آن جا می توان چیزی را بارها و بارها دزدید در حالی که آن چیز هنوز در دست صاحب اصلی آن است، در آن جا تجارتی صورت می گیرد که تاکنون نامی از آن نشنیده اید و دراین تجارت آن چه مبادله می شود اطلاعات تاریخی محرمانه یا خصوصی شماست. در آن جا کودکان در خانه نیستند ولی احساس می کنند که نزد والدین خویش اند . در این فضا تمام امور فیزیکی (از کتاب گرفته تا پول، مشافهه ، خرید و مراورده) همه عینیت خویش را از دست داده و تبدیل به امروی الکتورنیکی و ذهنی شده اند. خلاصه جایی که همه کس به همان اندازه مجازی است که سایه ها در تمثیل غار افلاطون.» افلاطون چنین نظر داشت که اما انسان ها همه درون غاری هستیم که ما را از رویت خورشید حقیقت باز می دارد. در این غاز سایه هایی از امور حقیقی بر دیوار این غار سایه هایی از امور حقیقی بر دیوار این غاز افتاده و ما که دستمان از حقیقت کوتاه و پشتمان به واقعیت است این سایه ها را با اموری حقیقی اشتباه می گیریم و تصور باطلی به ما دست می دهد که این سایه ها را همان حقیقت می پنداریم. این سایه ها امور محسوسی است که ازواقعیات کلی عقل داریم. این سایه ها مجازهای آن حقایقی است که مثل افلاطونی نامیده می شود.