محمد عسکری - دانشکده مهندسی شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف
رضا روستاآزاد - دانشکده مهندسی شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف
ایران عالم زاده - دانشکده مهندسی شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف

تأثیر فاکتورهای مؤثر بر روی جداسازی آب در نفت مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق از غشاء میکروفیلتراسیون (MF) آب دوست سرامیکی استفاده شد و نفت سفید، آب مقطر و امولسیفایر Tween80 به عنوان فاز پیوسته، گسسته و امولسیفایر مورد استفاده قرار گرفت. امولسیونهای مورد استفاده شامل 5 تا 20 درصد حجمی آب، 0/2 تا 0/8 درصد از امولسیفایر است. موفقیت جداسازی امولسیونها از هم به نوع امولسیون و غشاء مورد استفاده و شرایط عملیاتی بستگی دارد. به طور کلی هشت پارامتر بر جداسازی مؤثر می‌باشد که شامل فشار، دما، غلظت آب اولیه، غلظت امولسیفایر، دبی یا سرعت جریان عبوری از غشاء، pH، نسبت قطر سوراخها به قطر ذرات فاز گسسته و ضخامت غشاء است که مورد بررسی قرار گرفت. طبق مطالعات و آزمایشات به عمل آمده pH و ضخامت غشاء تأثیری بر راندمان جداسازی ندارد. کاهش غلظت امولسیفایر نمونه باعث افزایش راندمان جداسازی می‌گردد. همچنین افزایش غلظت آب، افزایش دما و افزایش دبی یا سرعت جریان عبوری از غشاء، باعث افزایش راندمان جداسازی می‌گردد و افزایش فشار تا یک حد بحرانی باعث افزایش راندمان و سپس باعث کاهش راندمان جداسازی می‌گردد. کاهش قطر سوراخهای غشاء راندمان جداسازی را بهبود می‌بخشد. امّا کوچکتر شدن سایز سوراخها باعث ایجاد فشار اعمالی بیشتر (TMP) می‌گردد. زیرا فاز آبی بایستی از بین سوراخهای غشاء عبور کند و با کوچکتر شدن سوراخها فشار بیشتری برای عبور احتیاج است. تأثیر قطر ذرات فاز گسسته نیز در محدوده نزدیک به قطر سوراخها مورد بررسی قرار گرفت که افزایش قطر ذرات باعث بالا رفتن راندمان جداسازی شد.

امولسیون زدایی، امولسیون آب در نفت، غشاء‌آبدوست، میکروفیلتراسیون