سپیده کریمی پریدری - دانشجوی دکتری ژئوفیزیک، زلزله شناسی مهندسی، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
مهدی زارع - دانشیار پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
حسین معماریان - دانشیار دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، دانشکده مهندسی معدن

مقاله حاضر پژوهشی با محوریت پهنه بندی خطر لرز های با استفاده از هر دو رهیافت تعینی و احتمالی در منطقه شهرکرد در ناحیه سنندج سیرجان است. در این پژوهش براساس داد ههای تاریخی و سده بیستم، اطلاعات گس لهای لرزه زا، ساز و کار ژرفی محدوده و ساختار زمی نشناسی، مدل لرزه زمین ساخت منطقه ارائه شده و چشمه های لرزه زا معرفی گشته اند. پس از حذف پیش لرزه ها و پس لرزه ها )برای صدق فرض توزیع پواسون داده ها(، پارامتر های لرزه خیزی و با در نظر گرفتن عدم قطعیت های متناسب با زمان وقوع زمین لرزه ها و با فرض Mmin= 4 محاسبه شده اند. اطلاعات حاصل توسط نرم افزارPSHA برای چندین مورد از روابط کاهندگی مورد پردازش قرار گرفته و در نهایت میانگین بیشینه شتاب مورد انتظار برای هر نقطه بدست آمده است. با استفاده از این نتایج، نقش ههای هم تراز شتاب (Isoacceleration) برای مولفه های افقی و قائم براساس هر دو رهیافت تعینی و احتمالی برای دوره بازگش تهای مختلف منطقه شهرکرد رسم گردیده سپس این نقش هها با یکدیگر مقایسه گشته اند. در ادامه با توجه به شیب گسل و فاصله آن با محدوده شهری، خطرات احتمالی وقوع زلزله با رو مرکز شهر مورد بررسی قرار گرفته اند در انتها پیشنهاداتی در راستای کاهش آسیب به مناطق شهری ارائه شده است. بر اساس بررسی های حاضر می توان گسلهای موجود در پهنه گسل اصلی زاگرس را به عنوان گسل مسبب رویداد احتمالی زمینلرزه برای شهرکرد در نظر گرفت. ضمنا شیب پهنه گسل زاگرس به سمت شهرکرد اهمیت پهنه یاد شده را در محاسبات خطر برای این شهر – با قرارگیری در زیر شهربه عنوان چشمه بنیادی در لایه لرزه زا - در ناحیه پهنه گسله زاگرس و سنندج-سیرجان دوچندان می کند.

پهنه بندی، رهیافت احتمالی، رهیافت تعینی، دوره بازگشت، رابطه کاهندگی