مهدی قرخلو - دانشیار برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
سعید گیوه چی - کارشناس ارشد مدیریت در سوانح و بلایای طبیعی و دانشجوی دکترای جغرافیا و ب

ساختارهای طرح ریزی شده برای مدیریت بحران های شهری قابل طبقه بندی به دو گروه عمده سامانه های انتزاعی و سامانه های چرخشی ثبات گرا می باشند . ویژگی عمده سامانه های انتزاعی اتکای آنها بر مدلهای ریاضی و فیزیکی و عمده ترین مشخصه سامانه های چرخشی ثبات گرا تمرکز آنها بر مفهوم بازخورد به عنوان یک عنصر متعادل کننده می باشد . بازخورد به عنوان یک مشخصه دو سویه می تواند نقش مهمی در انتقال شرایط و ویژگیهای پیش زمانی سامانه به شرایط کنونی سیستم دارا باشد، که این انتقال می تواند در ابعاد منفی و مثبت مورد ارزیابی قرار گیرد. هدف از ارائه این مقاله کاربرد مفهوم بازخورد منفی در ارتقا سامانه های کنونی مدیریت بحران پس از زلزله می باشد . به این منظور با ارائه مفاهیم قابل انتقال توسط باز خوردهای منفی و ارائه یک سناریوی موردی زلزله برای منطقه 18 شهر تهران ، مقایسه بین نتایج در دو حالت ل حاظ کردن این بازخوردها با حالت بدون در نظر گرفتن آن صورت گرفته است، که این نتایج کارآمدی سامانه های چرخشی ثبات گرا را در برابر سامانه انتزاعی مورد تایید قرار می دهد.

سامانه های انتزاعی، سامانه های چرخشی ثبات گرا ، مدیریت بحران ، زلزله ، تهران