علی ارومیه ای - گروه زمین شناسی ،دانشگاه تربیت مدرس ،تهران.
مهرداد صفایی - کارشناس ارشد مدریت آبخیزداری جهادسازندگی استان مازندران-ساری

نقشه های بهنه بندی ابزار مفیدی برای نمایش داده های زمین شناسی میباشد. این نقشه ها برای منظورهای متفاوتی تهیه می شوند که نمونه ای ازآنهانقشه های بهنه بندی خطرزمین لغزش دریک منطقه می باشد. روشهای متعددی برای بهنه بندی خطرزمین لغزش وجود دارد که بکارگیری مناسبترین آنهامی تواند اطلاعات با ارزشی در رابطه با نحوه مدیریت زمین واجرای برنامه های توسعه ای داشته باشد. دراین بررسی دو روش بهنه بندی ،یعنی روش کاناگاوا وروش آنبالاگان مورد مطالعه قرار گرفت. این روشها ازاین جهت انتخاب شدند که بیشترین تطابق را از نظر شرایط زمین ،اقلیم وکاربردی با منطقه مورد مطالعه داشتند. درعین حال روش کاری آنهاکاملاُ متفاوت ازهمدیگرمی باشد. با تجزیه وتحلیل نتایج به دست آمده ملاحظه گردید که روش بهنه بندی آنبالاگان هماهنگی بیشتری با واقعیت زمین درحوضه آبخیزنکاروند درمقایسه با روش کاناگاوارا دارد .