علی حریری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال.

گستره قروه در میانه راه همدان به سنندج در بخش جنوبی خود دارای سنگ های دگرگونی گوناگونی است که گوشه ای از پهنه شمالی نوار دگرگونه سنندج – سیرجان را تشکیل می دهد. توده های آذرین نفوذی زیادی از سنگ های دگرگونه را قطع کرده و دگرگونی های همبری شدیدی را پدید آورده اند. سن توده های اسیدی را کرتاسه و سنگ های بازیک را ترشیری میانی دانسته اند. سنگ های دگرگونه گستره قروه مجموعه کم و بیش کاملی از سنگ های دگرگونی را شامل می شود که بیشتر نشانگر رخساره های شیست سبز و آمفیبولیت در تکوین سنگ های دگرگونی ناحیه ای و رخساره های هورنبلند هورنفلس و پیروکسن هورنفلس در تشکیل سنگ های دگرگونی همبری می باشد. فازهای مختلف تکتونیکی دارای عملکردی متفاوت در دگرگونی دینامیک سنگ های منطقه و دگرگونی حرارتی حاصل از توده های نفوذی بر شمال قروه در زمان های مختلف سیمای دگرگونی این گستره را درپرده هایی از ابهام فرو برده اند. آمفیبولیت ها و گنیسهای قروه بدلیل درجه بالای دگرگونی و پیچیدگی های خاستگاهی بیشتر خود، مورد بررسی ویژه این پژوهش قرار گرفته اند و چنین نشان داده اند که بیشتر آمفیبولیت ها از بازالت های نخستین بوده اند که ویژگیهای تولئینی و اقیانوسی بروز می دهند و گنیسها در دو گروه پاراگنیس و ارتوگنیس (که اغلب گنیس های منطقه را شامل می شوند) جای دارند و همگی دگرگونی رخساره آمفیبولیت را نشان می دهند. فرایندهای دگرگونی دیگری که در این گستره ، بسیار پویا و فراگیر بوده اند؛ متاسوماتیسم و میلونیتی شدن می باشند که هر دو پس از دگرگونی اصلی پهنه قروه عمل کرده اند و می توان گفت که پدیده آورنده بسیاری از گنیس های با سنگ مادر گرانیتی همین دو فرایند می باشند. سرانجام نفوذ توده های آذرین مختلف در زمانهای گوناگون همه سنگ های دگرگونه قدیمی تر را دچار تحول و اثر حرارتی شدید نموده که در نهایت سنگ های متنوع دگرگونی مجاورتی قروه را پدید آورده اند. بر پایه شواهد و بررسی های حاضر، پهنه قروه می بایست در مزوزوئیک شکل گرفته باشد وپدیده های مهم آن از تریاس تا الیگوسن رخ داده باشند. گستره قروه نیز همانند بلوکی سخت – که شاید از ژوراسیک شکل گرفته – در برابر فشارهای مختلف مقاومت کرده و چهت آن ها را تغییر داده است و هم اکنون درحال فرازمندی می باشد.