صمد علیپور - گروه زمین شناسی، دانشگاه ارومیه

لگها به طور خلاصه به اجزای اولیه باقیمانده از سنگ بستر و یا مواد آواری ثانویه سیمانی شده اطلاق می شود که بعد از جدا شدن از مواد ریز در سطح زمین باقی می مانند. استفاده از لگ به عنوان نمونه عامل برای چنین محیطهایی قبلا بوسیله اسمیت و پردیکس (1983)، دانلوپ و همکاران (1983)، تیلور و همکاران، (1984) ، کارور و همکاران (1987) بررسی گردیده و دریچه جدیدی را برای اکتشاف ذخایرپوشیده فاقد رخنمون در زمین گشوده است. نظر به شباهت ظاهری فراوان توام با اختلاف ساختمانی زیاد، فقط با نمونه گیری صحیح مطلعه مورفولوژیکی و ساختمانی لگها امکان پذیر است. یک نمونه از مطالعه موردی این لگها در ناحیه متالوژیک کوبار در استرالیا بر اساس یک هزار برش لگ، سیصد مقطع صیقلی و تیغه نازک توام با سه هزار تجزیه ژئوشیمیایی انجام پذیرفت که می تواند در تطبیق با محیطهای دیگر نیز بسهولت بکار گرفته شود.