فاطمه هادوی - گروه زمین شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد

در طی دوران نئوژن دو حوضه رسوبی در فلات ایران گسترش داشته است: الف – حوضه شمال که بخش شمالی گسل شمالی البرز و دشت ساحلی دریای خزر را در بر می گرفته است. در البرز حوضه رسوبات دریایی و لب شور دوره نئوژن با رخساره پاراتتیس از دورهمیوسن میانی بالایی تا اشکوب نئوکاسپین بر جای گذاشته شده است. ب- حوضه جنوبی که در جنوب رشته جبال البرز توسعه داشته و شامل ایران مرکزی و جبال زاگرس می باشد. در این حوضه رخساره دریایی نئوژن از رخساره تتیس از دوره الیگوسن تا میوسن بالایی بر جای گذاشته شده است(یاسینی 1360). در این بررسی رسوبات نئوژن حوضه پاراتتیس واقع در منطقه کوهپایه ای بین علمده و نکارود بوسیله نانوپلانکتون های آهکی مطالعه و سن یابی شده اند. نانوپلانکتون های آهکی، جلبکهای قهوه ای طلایی هستند که برای تطابق بین قاره ای و بین اقیانوسی رسوبات مورد استفاده قرار می گیرند و امروزه زون بندی های ارائه شده بر مبنای این موجودات از سایر زون بندی های انجام شده بر پایه دیگر موجودات پلانکتون دقیق تر است. در مطالعات کنونی برای اولین بار تعداد 17 جنس و 31 گونه نانوپلانکتون های آهکی نهشته هائی از نئوژن که در سال 1360 توسط یاسینی به سارماسین نسبت داده شده شناسایی و عکسبرداری شده اند. بر اساس حضور فسیل های مذکور سن نهشته های یاد شده مرز میوسن پلیوسن پیشین می باشد که با زون های NN12-NN15 وابسته به زون بندی مارتینی 1971 همخوانی دارد.