زویا ظریفی - موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران
محمدرضا قیطانچی - موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران
محمد رئیسی - موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران

درزه ها و شکافهای بسیار کوچکی دراندازه های متفاوت در پوسته زمین وجود دارد. این درزه ها در بیرون زدگی ها و در نمونه هایی که از چاههای عمیق بدست می آید قابل مشاهده است. این درزه های کوچک ممکن است کششی یا برشی باشند. همچنین ممکن است به دلیل شکستگیهایی که در طی وقوع زلزله ایجاد می شود و یا در طی بالا آمدن و سرد شدن توده های نفوذی حاصل شده باشند (درزه های حرارتی). دانش مرتبط با چنین حالاتی از درزه ها، مدارک با اهمیتی را برای پاسخگویی به مسائل ژئوفیزیکی فراهم می آورد . همانطور که درنمونه های آزماشگاهی آشکار شده است هنگامی که یکنمونه به صورت تک محوری و یا سه محوری فشرده می شود، درزه های ریز زیادی در راستای قائم بر جهت استرس مینیمم، کمی قبل از این که نمونه شروع به شکستن کند به صف در می آیند. چنین مسئله ای قابل تصور است که این پدیده اغلب dilatancy نامیده می شود در اعماق پوسته تحت تاثیر میدان استرس قابل توجه تکتونیکی اتفاق بیافتد. موگی (mogi) در سال 1967 اشاره کرد که الگوی توالی زلزله ها بستگی به درجه شکستگیهای پوسته دارد. میزان شکستگی بیشتر در سنگهای پوسته ای در یک مکان بدین معناست که در این مکان یک زلزله کوچک در حال اتفاق افتادن است و در واقع در توالی زلزله ها به b-value بزرگتری رسیده ایم. در این مقاله به عنوان اولین قدم با استفاده از داده های پس لرزه 10 می 1997 منطقه زیر کوه، قائن – بیرجند به تحلیل وضعیت درزه ها در پوسته در این منطقه پرداخته ایم.