محسن احتشامی معین آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد تکتونیک دانشگاه تربیت مدرس
علی یساقی - گروه زمین شناسی دانشگاه تربیت مدرس

محدوده بین گسلهای مشاء و طالقان در البرز مرکزی، پهنه ای متشکل از چین ها و گسلهای متعدد بوده که نمونه ای از تقسیم شدگی کرنش را ارائه می دهد. گسل مشاء با پهنه برشی وسیع ساختارهای تغییر شکل خمیری حاصل از حرکت برشی معکوس را نشان می دهد. مولفه حرکتی راستالغز در شاخه اصلی کمتر به چشم می خورد. (در قطعه شرقی گسل مولفه بزرگ راستالغز چپگرد گزارش شده است) . گسل طالقان به همراه گسلهای هم روند دیگر که به تازگی شناخته شده اند از گسل مشاء منشعب شده و پهنه ای با تمرکز تنش و نرخ کرنش بالا را ایجاد کرده اند که به بروز ساختارهای پیچیده منجر شده است. حاصل این پدیده، تشکیل چین های با سطح محوری خمیده است که خمیدگی آنها بیشتر توسط گسلها راستالغز عرضی و برشی در شرایط شکنا ایجاد شده، گرچه ساز و کار خمش نیز موثر بوده است. منطقه از نظر زمینساختی بسیار فعال بوده که زمین لرزه های گذشته برآن گواهی دارد. پتانسیل لرزه خیزی تقاطع های گسلی شدید بوده و فعالیت مجدد گسلهای پی سنگی در البرز نقش مهمی در تکامل این کمربند دارد که برای درک بهتر این مسئله، نیاز به استفاده از اطلاعات زیر سطحی و تجدید نظر در نقشه های ساختاری البرز وجود دارد.