غلامرضا لشکری پور - گروه زمین شناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
محمد غفوری - گروه زمین شناسی دانشگاه فردوسی مشهد
سعید علیزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
نفیسه شارکی - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد

عملیات تغذیه مصنوعی را می توان «مدیریت منطقی آبهای سطحی» نامید که عبارت است از خارج کردن این آبها از جریان طبیعی خود و وارد کردن آنها به داخل زمین به منظور استفاده بعدی و بهینه از این منابع اجرای طرح های تغذیه مصنوعی بواسطه دارا بودن ظرفیت ذخیره سازی بالا، کم بودن تبخیر و تلفات آب، عدم نیاز به زمین وسیع و سرمایه گذاری اندک نسبت به راه حل های دیگر دارای برتری می باشند. به منظور این که یک پروژه تغذیه مصنوعی از کارایی بالایی برخوردار باشد، لازم است جنس و ضخامت سفره آب زیر زمینی، گسترش لایه های مختلف زمین شناسی میزان نفوذپذیری ، ضرایب هیدرودینامیکی آبخوان، ارتباط هیدرولیکی محلهای تغذیه با محلهای بهره برداری و نوع سفره آب زیر زمینی (آزاد یا محبوس) به دقت تعیین گردد. در این مقاله پروژه تغذیه مصنوعی جمعاب واقع در 60 کیلومتری شمالغرب مشهد، در نزدیکی شهر چناران و در حوضه آبریز مشهد مورد بررسی قرار گرفته است. این بررسیی شامل حفاریهای اکتشافی، بررسیهای ژئوفیزیکی ، ارزیابی ضرایب هیدرودینامیکی آبخوان، بررسیهای خاک شناسی می باشد. پروژه تغذیه مصنوعی جمعاب جهت جلوگیری از افت سطح ایستابی، بهبود کیفیت و جبران بخشی از کسری مخزن ابخوان مشهد اجرا شده است.