سیدمحسن طباطبایی منش - گروه زمین شناسی دانشگاه اصفهان
مرتضی شریفی - گروه زمین شناسی دانشگاه اصفهان

منطقه مورد مطالعه در استان اصفهان و در شمال شرق گلپایگان واقع شده است. که از نظر ساختاری بخشی از زون سنندج- سیرجان می باشد. بر اساس مطالعات پتروگرافی، سنگ های دگرگونی منطقه شمال شرق گلپایگان شامل اسلیت، فیلیت، شیست (کلریت شیست، گارنت استروتید شیست، کلریت سریزیت شیست، کلریت مسکویت شیست، بیوتیت استروتید شیست، گارنت کیانیت شیست)، گرانیت میلونیتی، سینیت میلونیتی، آمفیبولیت، گنایس، مرمر، کوارتزیت، اسکارن، کلریتوئیدهورنفلس و آندالوزیت هورنفلس می باشند. مطالعات پتروفابریک که در مقیاس مزوسکپی و میکروسکپی صورت گرفته بیانگر آن است که منطقه تحت تاثیر سه فاز دگرشکلی قرار گرفته است : آثار دگرشکلی اول بصورت لایه بندی تفریقی، دگرشکلی دوم بصورت چین خوردگی های شدید و توسعه چین های با روند شمال غرب – جنوب شرق و دگر شکلی سوم ایجاد چین های با محور شرقی – غربی است. برگواره S1 در طول اولین دگر شکلی D1 توسعه پیدا کرده است. این برگواره در اسلیت های اردویسین دارای روندNW-SE می باشد. اما سپس در طول دگرشکلی های بعدی شدیداٌ چین خورده و معمولاٌ جهت خاصی را نشان نمی دهد. محورهای چین خورده این دگرشکلی دارای روندNW-SE می باشند. برگوارهS ٢ در طول دگرشیبی دوم تو سعه یافته، این برگواره از چین خوردگی برگوارهS١ایجاد شده است.آنها دارای روند NE-SW می باشند دگر شکلی دوم به شکل برگواره سطح محوری وپهنه های برشی وجود دارد. این دگرشکلی مهمترین دگرشکلی در منطقه شمال گلپایگان است. برگواره سوم S٣ در طول دگر شکلی سوم توسعه یافته است. این برگواره از چین خوردگی برگوارهS٢ ایجاد شده است. آنها دارای روند NW-SE می باشند