عبدالمطلب حاجتی - عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران
احمد غدیری - کارشناس ارشد مهندسی فرآوری مواد معدنی، مرکز کانه آرایی سازمان انرژی

اکثر روشهای مختلف تغلیظ و تخلیص کارخانجات فرآوری مواد معدنی، در محیطی آبی انجام می گردند. در این صورت مواد بدست آمده در مراحل مختلف فرآوری بصورت پالپی است که گاهی دارای وقت زیادی می باشند و بایستی بخش آبی آن را از جامد جدا نمود. یکی از روشهای جدا نمودن جامد از مایع به کمک تیکنر میباشد. دراین روش درصد جامد تیکنر در محدود (30-10)% را می توان در ته ریزی تیکنر به (80-50)% نیز رسانید. که در نهایت بخش گل بدست آمده بسمت سدهای باطله حمل و انبار می گردد. تیکنرها معمولا در آخر مسیرهای کانه ارایی جهت بازیافت آب و تغلیظ و یا در اواسط مدار جهت بازیافت لیچ لیکور حاوی عناصر با ارزش از مواد جامد زائد رکار گرفته می شوند. درکارخانه فرآوری کیک زرد بندرعباس در نظر است تا محلول مواد رادیواکتیو بعد از لیچینگ به تیکنرهای CCD انتقال داده شود. در این شرایط عناصر موجود در محلول لیچینگ از فاز جامد بازیابی می گردند. بدلیل وجود مواد جامد رسی زیاد در این خاک ، شرایط ته نشینی مواد جامد در تیکنر کندی انجام می گردد. لذا پیشنهاد شده تاجهت افزایش سرعت ته نشینی بایستی از فلوکولانت استفاده گردد. در این تحقیق تلاش شده است تابا بکارگیری فلوکولانت رایج و مورد استفاده در صنعت، بر روی پالپ بعد از لیجینگ، آزمایشهای مختلفی صورت پذیرد. پس از انجام تستهای مورد نظر مناسبترین فلوکولانت انتخاب گردید که با بهینه سازی مصرف آن و ارزیابی میزان سرعت ته نشینی، در نهایت سطح تینکر مورد نظر محاسبه گردید. در این شرایط فلوکولانت LT-25 با مصرف 75 گرم بر تن انتخاب و در این شرایط قطر تیکنر 15 متر متر ارزیابی گردید. نتایج حاصل از آزمابشات و محاسبات حاکی از آن است که میزان تلفات عناصر رادیواکتیو بجای مانده در فاز جامد به حداقل مقدار خود در سدهای باطله میرسند. لذا احتمال انتقال این عناصر از محلول لیچ لیکور موجود در سدهای باطله به آبهای زیر زمینی و یا سواحل دریای همان و غیره به مینیمم مقدار خود از نظر ایمنی های زیست محیطی خواهد رسید.

ارزیابی ، تیکنر ، فلوکولانت ، لیچینگ ، رادیواکتیو ، سد باطله