مسلم مظاهری زاده - اداره جهاد کشاورزی شهرستان مسجد سلیمان

در این پژوهش اثر مدیریت های زراعی گیاهان قبلی و سطوح نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد کانولا در منطقه اهواز بررسی شد. این آزمایش به صورت کرتهای یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 88 -87 و89-88در مزرعه دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین- اهواز انجام شد. در سال زراعی 8 -87 گیاهان قبلی برنج، مخلوط جووشبدر، ذرت، کلزا، گندم، ماش و آیش، و در سال زراعی 89 -88کانولا رقم هایولا 401 ، در کرت های اصلی و سطوح نیتروژن شامل صفر، 100 160 و 220 کیلوگرم در هکتار در کرتهای فرعی اعمال شدند. اثر گیاهان قبلی بر عملکرد دانه، تعداد خورجین درواحد سطح و وزن هزار دانه معنی دار بود. در بین گیاهان قبلی بیشترین وزن هزار دانه کانولا از گیاه قبلی ماش، بیشترین عملکرد دانه و بالاترین تعداد خورجین در واحد سطح از آیش و سپس از ماش به دست آمد. افزایش مصرف نیتروژن با عملکرد و اجزای عملکرد همبستگی مثبت نشان داد. مصرف نیتروژن تا 160 کیلوگرم در هکتار منجر به تولید حداکثر وزن هزار دانه، عملکرد دانه و تعداد شاخه های فرعی شد. افزایش سطح نیتروژن تا 220 کیلوگرم در هکتار بیشترین تعداد خورجین در سطح و تعداد دانه در خورجین راتولیدکرد هرچند که با عملکرد 160 کیلو گرم در هکتار تفاوت معنی داری را نشان نداد، کمترین مقدار از تمام صفات مذکور از سطح نیتروژن صفر به دست آمد. اثر متقابل گیاهان قبلی و سطوح نیتروژن بر هیچکدام از صفات مورد مطالعه معنی دار نبود

کانولا، گیاهان قبلی، سطوح نیتروژن، عملکرد دانه، اجزای عملکرد