پورنگ شمسی - کارشناسی ارشد رشته مهندسی معدن، گرایش فرآوری مواد معدنی، دانشگاه تهران
منوچهر اولیاء زاده - استاد دانشکده مهندسی معدن، دانشگاه تهران
محمد نوع پرست - دانشیار دانشکده مهندسی معدن، دانشگاه تهران
علی قربانی - مهندس معدن، دانشکده مهندسی معدن، دانشگاه تهران

این تحقیق به منظور بررسی امکان فرآوری نمونه کنسار اسکارنی گارنت بزمان که در استان سیتان و بلوچستان واقع است، انجام شد. در ابتدا با استفاده از آنالیزهای کمی و کیفی شامل تجزیه شیمیایی و پراش اشعه X، نمونه مورد شناسایی قرار گرفت. با انجام این مطالعات مشخص شد، که نمونه معرف 47/7 درص گارنت و مقادیر کمتری ولاستونیت و دیوپسید دارد. نتایج حاصل از مطالعات میکروسکپ نوری نیز این آناایزها را تایید نمود. درجه آزادی کانی گارنت 1680 میکرون تعیین گردید و در داخل دانه های گارنت ادخالهای کوچکی مشاهده شد. این دخالها بیشتر دیوپسید و به مقدار کمتر ولاستونیت می باشند، که ابعاد آنها حدود 50-30 می باشد و 30-10 درصد دانه های گارنت را تشکیل داده اند. از جدا کننده های مغناطیسی برای جدایش کانی هایی که دارای خاصیت مغناطیسی هستند، استفادهمی شود و در پر عیار سازی گارنت نیز بکار می روند، برای انجام آزمایش های مغناطیسی ابتدا آزمایش های مغناطیسی تر صورت گرفت که در آن کل ماده خردایش یافت و سپس روی آنها آزمایش های مغناطیسی ابتدا آزمایش های مغناطیسی خشک شدت بالا، پارامترهای دانه بندی، شدت میدان، زاویه تیغه بین دیا و پارامگنیت، زاویه تیغه بین پارا و فرومگنیت و میزان بازدهی مورد بررسی قرار گرفت. برای این کار محدوده های دانه بندی 590+1680- ، 149+590- ، 74+149- میکرون مورد آزمایش قرار گرفت. چند آزمایش نیز با خردایش کل نمونه انجام شد. در آزمایشهای انجام گرفته بالاترین عیار گارنت در دانه بندی درشت (590+1680- میکرون) با عیار 77/93 درصد و بازیابی 45/58 درصد حاصل شد.

گارنت ، اسکارن ، گروسولار ، فرآوری ، مغناطیسی