حسن قربانی قوژدی - دانشجوی دکتری تخصصی علوم باغبانی دانشگاه تهران

قنات تکنیکی است که ابادی، عمران، جمعیت پذیری و معیشت بخش عمده ای از مملکت ها و قسمت اعظم مناطق نیمه خشک و خشک جهان در طول قرن ها وابسته به ان بوده است تکنیکی که آمیخته با فرهنگ و تمدن قسمت های مهمی از جهان از جمله کشور ما شده است و خود بخشی از فرهنگ ماست و متاسفانه در حال حاضر رو به فراموشی می رود. مهم آن است که بدون دستیابی به قنات به احتمال زیاد انسان نمی توانست در قسمت عمده ای از مناطق کره زمین حداقل در وسعتی حدود بیست میلیون کیلومتر مربع اسکان یابد و زندگی روستایی و شهری با دوامی بنیان نهد و بدون دستیابی به این تکنیک فعالیت های بشر در مناطق خشک و نیمه خشک و از جمله در محیط طبیعی اکثر شهرهای سر به فلک کشیده امروزی محدود به کوچ نشینی می گردید. به علاوه قنات های امروزی ریشه در آداب و سنن و فرهنگ چندین هزار سالانه اقوام و ملل جهانی و به ویژه ایران باستات دارد و ویران شدن هر رشته از آن مساوی با کمرنگ شدن یک فرهنگ اصیل خواهد بود. بنابراین باید این هشدار را جدی گرفت که تجدید حیات دوباره قنات ها و رونق دوباره آبادی های متروک مانده می تواند از توسعه کویر جلوگیری کند و از همین امروز و قبل از آنکه حتی یک رشته قنات دیگر به لیست قنوات خشک و متروکه اضافه شود باید با یک عزم ملی و همکاری عمومی برای احیا قنوات پیشین و حفظ قنوات موجود حرکتی را آغاز کنیم. حرکتی شتابان و با یاری همه ارگان های دست اندر کار و مردم خوبی که در هر منطقه به انتظار مشاعدت و کمک ما هم نیازمند است. (محو هر رشه قنات مرگ تدریجی یک فرهنگ است)