CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بررسی تاثیر پالاینده های آلی بر تجزیه شیمیایی و زیستی علف کش آترازین در خاک

عنوان مقاله: بررسی تاثیر پالاینده های آلی بر تجزیه شیمیایی و زیستی علف کش آترازین در خاک
شناسه ملی مقاله: SSCI09_225
منتشر شده در نهمین کنگره علوم خاک ایران در سال 1384
مشخصات نویسندگان مقاله:

احسان رنجبر - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه خاکشناسی دانشگاه فردوسی
غلامحسین حق نیا - عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
امیر لکزیان - عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
امیر فتوت - عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

خلاصه مقاله:
آترازین یکی از پر مصرف ترین و رایج ترین علف کشها در جهان می باشد و برای نابودی علف های هرز پهن برگ کشتزارهای ذرت، سورگم و نیشکر بکار می رود(1). کاربرد گسترده و ماندگاری زیاد آن در زیست بوم آلودگی آبهای سطحی وزیر زمینی را در پی دارد و به دلیل ایجاد سمیت در جانوران و سرطان زا بودن آن برای انسان، خاستگاه نگرانی های زیادی شده است (1، 2، 6) سرعت تجزیه آترازین در خاک اندک است و زیر تاثیر عواملی همچون تاریخچه مصرف، مواد غذایی خاک و حضور ریز جانداران قرار میگیرد. نیمه عمر دگرگونی ماهیت آترازین به متابولیت های غیر سمی از 60 روز تا یک سال گزارش شده است و کمتر از 40 ردصد علف کش مصرف شده، کاملا معدنی می شود (1، 3، 6، 7) از این رو بیشترین بخش آترازین و متابولیت های آن به آرامی در آب زیر زمینی رخنه می کنند و یا همراه با فرایند فرسایش وارد آبهای سطحی می گردند. تجزیه شیمیایی آترازین در پی جدا شدن گروه کلر از ساختار حلقوی آن طی فرایند هیدرولیز انجام می پذیرد و محصول آن هیدروکسی آترازین خواهد بود. این رخداد را ذرات رس و ماده آلی خاک شدت می بخشند (1و3) . با تجزیه زیستی، ترکیبات هیدروکسی آترازین و متابولیتهای N – دی آلکیل تولید می شوند و فرو پاشیدن ساختار حلقه تریازین آخرین گام در تجزیه کامل آترازین است (5). آفت کش ها به عنوان منبع کربن و نیتروژن در رشد میکروبی خاک دخیل هستند . برخی گزارشها نشان می دهند که ، افزودن ماده آلی به خاک تجزیه آترازین را کاهش میدهد. وجود کمپوست ، خاک اره، گلوکز و برخی دیگر از مواد الی در خاک اگرچه جمعیت و فعالیت ریزجانداران را افزایش می دهد، لیکن تاثیری واژگونه بر تجزیه آترازین بر جای می نهد (5و6) افزودن مواد آلی با نسبت C/N بالا باعث می گردد تا نیتروژن محدود گردد و جمعیت میکروبی خاک بر سر تصاحب منابع نیتروژنی دارای پیوند استوارتر، مانند تریازین های متقارن، به رقابت بپردازد. چگونگی تاثیر نیتروژن افزوده به خاک با نوع و مقدار آن تغییر می کند. نیتروژن آلی موجود در کود حیوانی، معدنی شدن آترازین را افزایش می دهد، اما نیتروژن معدنی تجزیه علف کش را به تعویق می اندازد (4).

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/11214/