پیمان کشاورز - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان، طرق، بخش تحقی
محمدجعفر ملکوتی - استاد دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده کشاورزی، گروه خاکشناسی
نجفعلی کریمیان - استاد دانشگاه شیراز، باجگاه، دانشکده کشاورزی گروه خاکشناسی
امیر فتوت - استادیار دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده کشاورزی، گروه خاکشناسی

شواهد فراوانی در بهره برداری از خاکهای شور در کشاورزی وجود دارد، ولی توسعه روشهای اجرایی مناسب برای استفاده از این خاکها مستلزم درک کافی از چگونگی تاثیر املاح بر آب، خاک و گیاهان است. در این ارتباط، اطلاعات روشنی از تاثیر شوری بر حلالیت عناصر غذایی بومی خاک و قابلیت استفاده از آن برای گیاه وجود ندارد. مطالعات انجام شده نشان می دهد که بخش عمده مشکلات تغذیه ای گیاهان در شرایط شور از تغییر در قابلیت استفاده عناصر غذایی به صورت ایجاد تغییرات در نگهداری، تثبیت و تبدیل عناصر غذایی در خاک و یا از طریق ایجاد اختلال در جذب و توزیع عناصر غذایی توسط ریشه ها و کاهش رشد آنها و همچنین بواسطه مختلف کردن متابولیسم عناصر غذایی در درون گیاه که عمدتا مربوط به کاهش جذب آب توسط گیاه است ایجاد میشود (2). روی در خاک به صورت های مختلفی وجود دارد و قابلیت استفاده روی در خاک تابعی از توزیع آن در بین این اشکال است.شوری خاک عصاره پذیری روی بومی خاک را افزایش می دهد، درحالی که عصاره پذیری روی مصرفی با افزایش شوری خاک کاهش می یابد (1). این مطالعه به منظور ارزیابی اثر شوری بر رفتار روی در خاکهای آهکی انجام شد.