میراحمد موسوی شلمانی - مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته ای، بخش کشاورزی هسته ای، گروه کاربرد
علی خراسانی
رایحه میرخانی
سعداله تیموری

یکی از محدودیتهای عمده در صنایع تولید قند کشور، مصرف بی رویه کودهای نیتروژنی در مزارع و متعاقباً تولید نیتروژن مضره در غده های چغندر قند می باشد . بنا بر مطالعات صورت گرفته، توصیه گردیده تا اعمال این گونه مواد، حداقل دو ماه قبل از برداشت محصول متوقف شوند . لذا پرید زمانی کاربرد این کودها به یک دوره کوتاه سه ماهه محدود خواهد بود . بدیهی است که کاربرد اصولی تمامی عناصر مغذی در این دوره ( همراه با مدیریت بهینه آبیاری ) باعث رشد فزاینده غده می گردد اما آیا کاهش درصد قند، تحت این شرایط غیر قابل اجتناب خواهد بود؟ و آیا برآیند افزایش تولید و کاهش احتمالی درصد قند، در نهایت به نفع زارع خواهد بود؟ لذا در بررسی فوق سعی بر این است تا میزان تولید غده، شکر قابل استحصال و قند ملاس در سه ماه آخر برداشت محصول و تحت سامانه های مختلف آبیاری تحت فشار ( قطره ای و بارانی ) در مقایسه سامانه فارو مورد مطالعه قرار گیرد .